Met de VS aan tafel

De internationale betrekkingen zijn complexer dan ooit. De gebeurtenissen worden beïnvloed door nieuwe spelers. In dat veranderende landschap vragen sommigen zich af of de Verenigde Staten het nog wel in zich hebben om een lichtend voorbeeld te zijn voor wereldvrede en voorspoed. Ik kan duidelijk zeggen: de VS kunnen, moeten en zullen leiding blijven geven.

We moeten vaak op een andere wijze leiden. We moeten tegelijk regionaal en mondiaal denken, de snijpunten en verbindingen leren zien die naties, regio’s en belangen verbinden en we moeten mensen samenbrengen op een manier zoals alleen Amerika dat kan. Dat is geen pleidooi om er alleen tegenaan te gaan. In dit tijdperk van interconnectiviteit hangen onze veiligheid en voorspoed af van het vermogen om anderen rond de tafel te brengen om problemen op te lossen in hun eigen landen en regio’s.

Onder de leiding van Barack Obama heeft Amerika een nieuw tijdperk ingeluid van betrokkenheid met mensen over heel de wereld, vooral dan met de islamitische gemeenschappen. We smeden banden van vertrouwen en verantwoordelijkheid.

We werken samen met onze vrienden om een architectuur van allianties, instellingen en regionale organisaties uit te bouwen die gedeelde problemen kan oplossen en dynamisch genoeg is om zich aan te passen aan onvoorziene dreigingen. We streven daarbij verschillende doelstellingen na.

Ten eerste hebben de Verenigde Staten gewerkt aan de vernieuwing van sleutelallianties die geruime tijd de hoekstenen van wereldvrede en -voorspoed vormden. In Azië streven we schouder aan schouder met Japan, Zuid-Korea en andere bondgenoten naar het behoud van veiligheid en stabiliteit. In 2011 neemt president Obama voor het eerst deel aan de East Asia Summit, als teken van ons hernieuwd engagement. En in Europa verstevigen we de duurzame banden die diep geworteld zitten in het engagement voor vrijheid, democratie en menselijke waardigheid. We werken daar voor bijna elke mondiale uitdaging samen met onze bondgenoten en in 2011 groeit ons partnership alleen maar nu de NAVO haar nieuw strategisch concept uitwerkt en de Europese Unie haar post-Lissabonevolutie voortzet.

De Verenigde Staten hebben ook hun engagement uitgediept ten opzichte van opkomende invloedscentra zoals China, India en Brazilië. Mensen overal ter wereld hebben er belang bij dat die landen regionaal en wereldwijd een constructieve rol spelen. Wie in de 21ste eeuw een grote mogendheid wil zijn, moet aanvaarden om een deel van de last te dragen om gemeenschappelijke problemen op te lossen en om in alles de regels na te leven.

Amerika werkt samen met zijn partners aan de versteviging van instellingen die samenwerking stimuleren, lijdzaam toezien ontmoedigen en bescherming bieden tegen wie de vooruitgang wil ondermijnen. We zijn begonnen aan de modernisering van regionale en wereldorganisaties die gemeenschappelijke inspanningen kunnen bundelen en de rechten en plichten van alle naties kunnen afdwingen. We organiseren ook nieuwe evenementen om te focussen op specifieke problemen.

We geven toe dat die architectuur niet uitgebouwd kan worden tenzij meer staten in staat zijn om ze te ondersteunen. Daarom heeft de regering-Obama ontwikkeling, naast diplomatie en defensie, tot een van de pijlers van ons beleid gemaakt. Door te investeren in ontwikkelingslanden kunnen we een bijdrage leveren aan een toekomst waarin meer landen hun problemen oplossen en bijdragen tot de oplossing van gemeenschappelijke problemen.

We koesteren allerminst de illusie dat onze doelstellingen van de ene dag op de andere bereikt kunnen worden. Staten als Iran en Noord-Korea verwerpen hun internationale verplichtingen en moeten daarvan de gevolgen dragen. Gewelddadige extremistische groepen als al-Qaeda moeten verslagen worden. Een sterke wereldwijde architectuur kan helpen concurrerende belangen te beheersen en naties tot actie aan te sporen, ook al hebben ze een verschillende geschiedenis, ongelijke middelen en een uiteenlopende wereldvisie.

Het Amerikaanse leiderschap was altijd op zijn best als het zich schaarde rond gemeenschappelijke uitdagingen en gedeelde ambities. De regering-Obama is vastbesloten om die traditie aan te wenden om een vreedzamer en voorspoediger toekomst te scheppen voor allen.

HILARY R. CLINTON

Amerika heeft een nieuw tijdperk ingeluid van betrokkenheid met mensen over heel de wereld.