Leo Neels: ‘De PS is een machtsmachine’

Nadat hij ruim tien jaar aan het hoofd van pharma.be heeft gestaan, geeft Leo Neels de fakkel door. Uit vrije wil. Voor Trends blikt Mister Proper terug op tien jaar lobbywerk.

Zijn bijnaam, Mister Proper, kreeg Leo Neels omdat pharma.be bij zijn komst in 2003 zijn beroepscode fors verstrengde. Soms was de verhouding met het beleid tumultueus, maar Neels verraste vorige herfst zowat iedereen door een pact te sluiten met minister van Sociale Zaken Laurette Onkelinx (PS).

De zakenadvocaat die de jongste tien jaar de belangen van de machtige farmasector verdedigde, bleek dan toch niet zo oorlogszuchtig. Sterker nog, terugblikkend op tien jaar als lobbyist, onthult Neels dat hij altijd bij het harmoniemodel heeft gezworen. “Maar je moet daarbij weleens robuust reageren, als dat nodig is. Je kunt een potje armworstelen, maar je mag nooit iemand een hak zetten”, grijnst hij.

Vanaf maandag bent u de ex-CEO van pharma.be. Is dat met pijn in het hart?

LEO NEELS. “Nee. Het was mijn beslissing. In november 2012 heb ik gevraagd om uit te kijken naar een opvolger. Ik heb dit nu bijna elf jaar gedaan. Ik deed dit werk met veel plezier, maar wilde wel uit die voltijdse tredmolen.”

Pharma.be is niet meer dezelfde sectorfederatie als in 2003. Er is veel veranderd.

NEELS. “Dat klopt. En dat was ook de opdracht. Ik ben hier als niet-farmaceut aanbeland met een veranderingsopdracht. Dat vond ik aantrekkelijk. Bovendien is er de aard van de problematiek. Geneesmiddelen gaan over leven en dood, maar tegelijk over de maatschappelijk relevante vraag van betaalbaarheid. De ziekteverzekering is een van de laatste grote dragende systemen die we nog hebben in dit land. We hebben geen grote ideologieën, partijen of maatschappelijke visies meer. Dat is allemaal verdampt.”

Vindt u dat u bent geslaagd in uw opdracht?

NEELS. “We zijn geëvolueerd van belangenverdediging pur sang naar een relevant kenniscentrum dat zich als partner in de gezondheidszorg opstelt. Ons team is in die periode nogal veranderd. We wilden de beste expert in het geneesmiddelenbeleid zijn. Het was mijn werkhypothese dat als je die kennis deelt, meer rekening wordt gehouden met wat je te bieden hebt. En enigszins onbescheiden geloof ik dat die aanpak heeft gewerkt.”

Tegenwoordig is de verstandhouding tussen de farmasector en de politiek veel verbeterd. Moet je een lastpak zijn om dat te bereiken?
NEELS. “Soms wel. Je moet een zekere autonomie van handelen hebben. Je moet wat druk kunnen verdragen en ook wat druk kunnen zetten. Ga je met een obediënte attitude naar de Wetstraat of naar zo’n beroepsvereniging, dan word je verpulverd. Niet alleen krijg je te maken met een raad van bestuur met veel expats en frequente wisselingen. Je moet ook standvastig zijn tegenover het beleid. Want we hoeven er niet flauw over te doen: de PS is een machtsmachine die als politieke partij in de premier league speelt.”

“Als je op langere termijn wilt wegen, mag je bovendien niet in de val van de onderlinge rivaliteit tussen je leden trappen. Bij zo’n evenwichtsoefening is de verleiding groot om jezelf irrelevant te maken. Dat was niet mijn optie.” (lacht)