De eerste vakantiejob van Jan Denys: ‘Ongelooflijk smerig werk bij een steenbakkerij’
Trends.be vraagt deze zomer naar de eerste (vakantie)jobervaring van vooraanstaande mensen in de ruime economische sector. Vandaag Jan Denys, arbeidsmarktdeskundige bij Randstad.
Wat was uw eerste vakantiejob?
JAN DENYS. “Mijn eerste echte studentenjob (vroeger had ik al wat geklust op een boerderij, bonen plukken en dergelijke) deed ik in de zomer van 1974. In een steenbakkerij. We werkten in ploegen, de vroege en de late, afwisselend. Ik was nog geen vijftien, ik vermoed dat dit ook toen al niet wettelijk was. We hebben in die vier weken van alles gedaan. Het begon vrij simpel, met bakstenen die van een lopende band kwamen, te stapelen op een specifieke manier. Heel saai. Na enkele dagen maakten we promotie en moesten we hopen klei met een soepele beweging van de band graaien en in een baksteenvorm gooien. Die ging dan zo de oven in. Het duurde even voor je de truc onder de knie had, maar vanaf dan ging het snel. Je kreeg een forse premie als je groep boven het target uitkwam. Er werd dus flink de pees opgelegd. Na enkele dagen kreeg ik van de arbeiders in het team de verantwoordelijkheid om de band te doen draaien of stop te zetten. Onbegrijpelijk. Naar de premies heb ik trouwens mogen fluiten. De laatste week heb ik ongelooflijk smerig werk gedaan. Ik moest aan een soort band met een schop een zwart poeder toevoegen aan zand. Dat zwarte poeder drong overal door. Ik was na acht uur letterlijk pikzwart van kop tot teen. Het duurde meer dan een half uur om dat weg te schrobben. Ik weet nog altijd niet welke stof dat precies was.”
Wat zal u voor altijd bijblijven?
DENYS. “Zonder enige twijfel heb ik daar geleerd dat het nuttig is om te studeren. Ik was in die tijd wat schoolmoe, maar dat was na die studentenjob op slag verdwenen. Sindsdien ben ik altijd graag naar school gegaan, en later naar de hogeschool en universiteit geweest.”
Wat heeft u met het loon gedaan?
DENYS. “Een stereo-installatie van Dual gekocht. Onverslijtbaar, draait nog altijd. Van een duurzame aankoop gesproken. Het gevoel met je eigen centen een grotere uitgave te kunnen doen, was onvergetelijk. Sowieso hadden mijn ouders zich dit niet kunnen veroorloven. Muziek beluisteren was duur. Een elpee was quasi onbetaalbaar en kon je van je zakgeld niet betalen. Dat kunnen jongeren zich nu niet meer voorstellen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier