EEN FACTUUR ZONDER EINDDATUM

Dat Dexia vers kapitaal nodig heeft, hoeft niet te verbazen. Wel dat België blijft opdraaien voor een Frans debacle.

Lees Moody’s voorspelt sombere toekomst voor Belgische grootbanken blz. 26 visie

Het is niet langer dan anderhalf jaar geleden dat het duo Leterme-Reynders verklaarde dat België geld verdiende aan de bankencrisis. De ineenstorting van Dexia heeft minstens die illusie uit de wereld geholpen.

In 2008 moest de overheid Dexia een eerste keer bijspringen met een kapitaal-injectie van 3 miljard euro. Een paar weken later kreeg ook de verzekeringsmaatschappij Ethias, die een belangrijke deelneming in Dexia had, 1,5 miljard euro vers kapitaal. Vandaag weten we dat dat geld weg is. Dexia heeft zijn kapitaal opgevreten en Ethias heeft de 1,5 miljard gebruikt om zijn verlies op Dexia door te slikken en zijn verzekeringsactiviteit veilig te stellen.

In 2011 moest de Belgische overheid weer optreden. Dit keer viel Dexia niet meer te redden. België legde 4 miljard euro op tafel om de Belgische bank- en verzekeringsmaatschappij uit de groep te halen en nam een deel van de risico-investeringen mee. Over de dun renderende obligatieportefeuille en de resterende Franse activiteiten van Dexia werd een waarborgregeling van 55 miljard euro gespannen, waarbij België 60 procent van de risico’s draagt.

Waarom is België altijd zo gul geweest als het erop aankwam Dexia te ondersteunen? Bij kapitaalverhogingen droeg ons land 50 procent bij en bij garantstellingen 60 procent. En ook na de afzondering van Belfius bleef de Belgische overheidsbank instaan voor de liquiditeitsverschaffing aan Dexia Crédit Local, de Franse dochter en het enige resterende operationele actief van Dexia.

Volgens de kredietbeoordelaar Moody’s zijn de grote inspanningen van ons land vooral ingegeven door de bekommernis om Belfius (en voorheen Dexia Bank België), met zijn 2 miljoen particuliere klanten en 70 miljard euro aan Belgische spaardeposito’s, veilig te stellen. Politieke waarnemers wijzen op bijkomende motieven: de verstrengeling van belangen tussen Dexia, de politici, de gemeenten (en hun Gemeentelijke Holding), Arco (de investeringsmaatschappij van de christelijke arbeidersbeweging ACW) en Ethias (de onderlinge verzekeraar met socialistische roots). De redding van Dexia was in dat perspectief niet alleen een must voor het Belgische financiële systeem en de Belgische spaarder, maar ook voor de rooms-rood-blauwe beroepspolitici.

De nieuwe kapitaalverhoging van Dexia, waartoe deze week wordt beslist, is de derde factuur voor de belastingbetaler in deze onverkwikkelijke saga. Wellicht is het niet de laatste. Er wordt gewag gemaakt van een kapitaalinjectie van 5 à 7 miljard euro, waarvan vermoedelijk de helft ten laste van het koninkrijk België. Dat is genoeg om enkele jaren te overbruggen, maar te weinig om een stootkussen te bieden dat toelaat de hele Dexia-erfenis te verwerken.

Het wordt hoog tijd dat onze beleidsverantwoordelijken eens duidelijk vertellen hoeveel facturen nog volgen en hoe hoog ze de te verwachten schade inschatten. De belastingbetaler heeft daar zo langzamerhand recht op. De gemiddelde Belg draagt substantieel meer bij tot de redding van Dexia dan de gemiddelde Fransman. Het blijft verbazen dat ons land bereid is risico’s te dragen ten belope van 17 procent van het bbp om een financiële activiteit te beschermen die in wezen herleid is tot een Franse probleembank en een uitdovende investerings- portefeuille.

PATRICK CLAERHOUT Redacteur Trends

Het wordt hoog tijd dat onze beleidsverantwoordelijken eens duidelijk vertellen hoeveel facturen nog volgen en hoe hoog ze de schade inschatten.