Op de valreep heeft de Vlaamse regering een akkoord bereikt over het plan waarmee minister van Omgeving Zuhal Demir (N-VA) naar de klimaattop in Glasgow mag trekken. “We doen wat we moeten doen”, zei ze. Van rekeningrijden voor personenwagens is geen sprake en de landbouw wordt grotendeels gespaard. Voor elektrische wagens willen we nu plots, en onder voorwaarden, in het Europese koppeloton komen, zonder dat de vraag wordt gesteld of we daarmee echt een verschil maken. Het geschuif met data waarop deze of gene maatregel van start moet gaan, doet weinig goeds aan de geloofwaardigheid van de plannen.
Het blijft pijnlijk dat de regeringen almaar opnieuw op het laatste nippertje moeten onderhandelen om tot een akkoord te komen. Nochtans lag de top in Glasgow al lang vast. Er was tijd genoeg om de dossiers grondig voor te bereiden.
Bovendien zet de Europese Unie de lijnen uit in Schotland. Tegen 2030 verwacht Europa van België een CO2-reductie van 47 procent tegenover 2005. Het “ambitieuze maar realistische” Vlaamse plan houdt het op 40 procent. Momenteel zit Vlaanderen aan een vermindering van nog geen 6 procent. Er is dus nog flink wat werk aan de winkel.
Die opdracht tot een goed einde brengen vereist meer dan wat lastminuteballonnetjes in de lucht laten in de hoop een puntje te scoren op het speelveld van de politieke opiniepeilingen. Het vereist leiders die duidelijke doelstellingen bepalen, die de koers uitzetten voor burgers en bedrijven. Het vereist weloverwogen regels om bedrijven en burgers mee te krijgen. Een pakket nieuwe beloften lanceren, terwijl de vorige nog niet zijn waargemaakt, is geen beleid voeren.
Zie ook verder in dit magazine.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier