Wat is het meest risicovol? Aandelen, obligaties of een vragenlijst…

De standaard risicoprofielvragenlijst komt bij beleggen snel op tafel. Hoeveel beleg je in aandelen? Hoeveel in obligaties? Een vragenlijst zou je betere beleggingsbeslissingen laten nemen en inzicht te geven in risico’s. Maar misschien is op dit moment de vragenlijst zelf wel een heel groot risico…

Wanneer je in het verleden binnengestapt bent bij een beleggingsadviseur of vermogensbeheerder en een belegging gedaan hebt, weet je dat er eerst stil gestaan wordt bij jouw risicoprofiel. Sinds kort is dit ook zo bij verzekeringsmakelaars want inmiddels werd verplicht gesteld dat ook bij verzekeringsoplossingen met beleggingen, (TAK23 bijvoorbeeld), de adviseur meer moet weten over jou, je doelstellingen en de risico’s. Het klassieke proces is het invullen van een vragenlijst. Het doel van de vragenlijst? Niet te lang nadenken, zorgen dat dit in het dossier zit, een handtekening eronder, en snel weer verder met het product.

Een voorbeeld: Stel je bent een mid vijftiger. En je belangrijkste doelstelling is van je pensioen te kunnen genieten. Of zelfs wat minder werken over een jaar of tien. Of misschien een combinatie? Oei, dat wordt al lastig, want je kan maar één doel aanvinken! Maar goed laten we uitgaan van pensionering. Wat doet de correct handelende adviseur of makelaar? Hij of zij pakt de standaardbeleggingsprofiel vragenlijst.

Ik heb er inmiddels talrijke gezien en ingevuld. En op basis van mijn ervaring, het zal ook u niet verrassen, de uitkomst zal ‘standaard’ zijn, want het gaat over 1) Pensioen (voorzichtig zijn!), 2)we willen niet dat we ons geld verliezen (te veel risico!) en ook 3) de beleggingshorizon: we gaan een zeer defensieve tot defensieve beleggingsportefeuille bouwen met weinig of zeer lage risico’s. Volgens de financiële industrie en onze traditionele beleggingsleer, kiezen we zoveel mogelijk risicovrije beleggingen, staatsobligaties dus. En volgens het vragenlijstje stoppen we met beleggen op de pensioenleeftijd (van 65?).

Maar ik vrees een beetje dat het gemiddeld klassieke voorbeeldgezin, met een alleen maar uit staatsobligaties opgebouwde portefeuille, in de echte wereld van nu, het ECHTE risico loopt dat ze snel zonder geld komen te zitten. En dit misschien wel voor een groot stuk van hun leven. Statistisch gezien komt een man te overlijden op gemiddeld 81 jaar. En met onze welvaart en ontwikkelingen neemt die leeftijd toe. Zie hier ook wat je altijd en overal leest over de vergrijzing: we leven, met MEER mensen, LANGER! En we ondernemen ook meer in ons leven. We genieten meer, en we maken meer geld op!

En dan zitten we op dit moment nog met een heel vervelende marktsituatie. De rente staat zeer laag. Obligaties leveren extreem weinig rendement op. Rentenieren met een lage rente is een uitdaging! Dus moet je echt nog veel rendement realiseren, wil je kapitaal behouden, dan wordt de verleiding erg groot om, meer dan je misschien aankunt, in aandelen te gaan beleggen.

Wanneer gaan we een portefeuille opbouwen die aansluit bij de echte wensen en doelstellingen? En ja, dit kunnen er meer zijn! En de echte risico’s, inzicht in hoeveel risico wil je nemen, hoeveel kun je nemen, denk je of financieel mogelijk, zijn uiterst belangrijk! En verschillen voor man en vrouw. U en ik liggen allemaal op een bepaald moment echt wel wakker van een koersdaling. Maar veel pas op het moment dat deze daling zich voordoet! We slapen nog altijd goed als we niet voelen dat er risico’s zijn.

Waar zitten voor de eerst komende tijd de echte risico’s als rentevergoedingen laag blijven, obligaties weinig opleveren en aandelenbeurzen stijgen en blijven stijgen…Bij u, als klant met uw standaardvragenlijst! (RvB)