Inflationisten betalen het gelag

Alle voorspellingen over oplopende inflatie sinds de Fed begin 2009 startte met het QE-beleid blijven er Valentijn van Nieuwenhuijzen, Head of Strategy bij ING Investment Management,naast te hebben gezeten en kwamen ze beleggers die op basis van deze visie posities innamen duur te staan.

Het failliet van deze opvatting wordt inmiddels duidelijk onderstreept door het feit dat de anti-QE-fundamentalisten de motivering voor hun verzet gewoon volledig hebben gewijzigd.

De vrees voor inflatie wordt niet langer publiekelijk geventileerd. Nu vormen de risico’s van “financiële instabiliteit” echter de nieuwe rechtvaardiging om maar niet de vergissingen te hoeven toegeven over waarschuwingen tegen het soepele monetaire beleid van centrale banken.

Of politici, economen en andere experts bereid zijn hun vergissing wat betreft de bovengenoemde onderwerpen toe te geven, is van cruciaal belang voor de samenleving.

Het heeft immers grote invloed op de werkgelegenheidsvooruitzichten en de welvaart in het algemeen.

Beleggers kunnen geen directe invloed uitoefenen op deze overwegingen, die worden bepaald door verkiezingen, reputatie en publiciteit in tijdschriften en andere media.

Ook helpt het beleggers niet duidelijk te maken wat beleidsmakers “zouden moeten” doen.

Beleggers moeten beoordelen wat er “zal” gebeuren omdat het hun verantwoordelijkheid is een aantrekkelijk rendement te genereren over de portefeuille die zij beheren.

Alleen dan kunnen ze goed passen op het zuurverdiende spaargeld van de mensen en instellingen waar ze voor beleggen.

Hiertoe is een realistische en flexibele analyse van het huidige beleggingslandschap onmisbaar.

Net als bij de analyse van complexe systemen biedt Darwin’s visie op toekomstig succes in dit opzicht een zeer belangrijke richtlijn voor zowel beleidsmakers als beleggers: “Het is niet de sterkste van een soort die overleeft, ook niet de intelligentste. Wel degene die zich het beste aan veranderingen kan aanpassen.”