Danny Reweghs over de problemen bij Silvergate en Silicon Valley Bank: ‘Dit is een nieuw tijdperk’

Danny Reweghs, directeur strategie bij Trends Beleggen, analyseert de recente issues in de beleggerswereld. ‘De hoge inflatie en de stijgende rente maken een wereld van verschil. Dat is bij veel beleggers nog niet doorgedrongen.’

Woensdag kapseisde de cryptobank Silvergate en ging ze vrijwillig in vereffening. Donderdag kwam daar de tuimelperte (-60%) van Silicon Valley Bank bovenop.

Dat gebeurde na een verplichte kapitaalverhoging, omdat enkele belangrijke durfkapitalisten zich hadden teruggetrokken. Jarenlang wist die bank uit Californië fors te groeien als financier van onder meer start-ups in de techsector.

Maar we moeten het voor eens en voor altijd begrijpen: de tijden zijn veranderd door de terugkeer van de inflatie en de stijgende rente. We zien meer en meer elementen van de keerzijde van de medaille.

Zaken die furore maakten door het ultrasoepele monetaire beleid, zoals de techsector en cryptomunten, beleven veel minder glorieuze tijden.

Kanaries in de koolmijn

De hoge inflatie en de stijgende rente maken een wereld van verschil. Dat is bij veel beleggers nog niet doorgedrongen. De aandeelhouders van Silicon Valley Bank hebben het ook nu pas in de gaten. Het gaat niet alleen meer over groeien met honderd kilometer per uur, maar over de tering naar de nering zetten. Dat geldt voor start-ups, de techsector, de vastgoedsector.

Maar de aanpassing zal helaas niet geruisloos verlopen. Het zal met horten en stoten gaan. Met her en der ook een ‘accident’, in de eerste plaats bij diegene die zich het meest aan het succes hebben gelaafd en roekeloos met het goedkope geld zijn omgegaan.

In die zin fungeren de voorvallen van de voorbije dagen als kanaries in de koolmijn. Aan het verhogen van de rente hangen prijskaartjes. Het bewijst dat centrale bankiers de komende maanden voor een bijzonder delicate opdracht staan.

Radicale ommekeer 

Het is een wereld van verschil. We kunnen dat met de prestatie van slechts twee aandelen aanduiden: de techgigant Microsoft en de vastgoedwaarde WDP. Ze illustreren treffend hoe een rentestijging de voorbije 2,5 jaar de rendementen heeft aangetast.

We nemen de periode van september 2010 tot september 2020, waarin we een structurele daling van de lange rente zagen tot het dieptepunt begin oktober 2020. In die periode bedroeg de gemiddelde jaarlijkse opbrengst (koerswinst + dividenden) per jaar van een belegging in Microsoft 27,4 procent en in WDP 25,7 procent. Dat is waanzinnig, als je beseft dat de gemiddelde opbrengst van aandelen de voorbije honderd jaar 8 à 9 procent per jaar is. In dit decennium zitten we aan het drievoud van dat historische gemiddelde.

Maar als we naar de periode van september 2020 tot nu kijken, zien we toch een wereld van verschil. De return van Microsoft is teruggevallen tot 4,5 procent en van WDP zelfs tot 1,5 procent. De uitzonderlijk hoge opbrengsten in de periode van 2010 tot 2020 zijn ingeruild voor returns ver onder het gemiddelde. Van outperformers zijn de tech- en de vastgoedsector geëvolueerd naar sectoren die beduidend zwakker presteren dan het gemiddelde.  

We zijn ervan overtuigd dat de inflatie noch de lange rente structureel zal terugkeren naar de niveaus van 2020 en het decennium daarvoor. We zijn voor langere tijd in een nieuw tijdperk beland.

De belegger die blijft hangen in de succesverhalen van vorig decennium heeft het al aan zijn rendementen gezien en zal het de komende jaren nog vaak zien.