Inspiring Fifty: vrouwen nemen het voortouw in techeducatie

Van de vijftig vrouwen in de nieuwe lijst van Inspiring Fifty’s Belgium staan opvallend veel aan de leiding van organisaties die streven naar meer diversiteit in technologische beroepen. “Ze willen zich actief inzetten voor de volgende generatie”, zegt Elke Kraemer, de oprichtster van Inspiring Fifty Belgium.

Vrouwen die aan het hoofd staan van techbedrijven die zich richten op de educatie van vrouwen en kinderen zijn goed vertegenwoordigd in de tweede lijst van vijftig vrouwelijke rolmodellen in de technologiesector, die Inspiring Fifty Belgium donderdag bekendmaakt (zie kader onderaan).

“Dat is geen toeval”, zegt Elke Kraemer, de oprichtster van Inspiring Fifty Belgium. “Ze doen dat vanuit een persoonlijke betrokkenheid. Bepaalde ongelijkheden in de maatschappij vallen hen op. Zij hebben de kans gehad om te studeren, een bedrijf op te richten of een organisatie te leiden. Door die privileges hebben ze de behoefte zich te engageren. Voor hen is dit niet zomaar een baan. Ze willen een impact hebben op de volgende generatie.”

Dat is inderdaad de drijfveer van Cindy Smits. Tien jaar geleden kwam ze als vrijwilliger terecht bij CoderDojo, dat kinderen en jongeren leert programmeren. Sinds kort is ze er algemeen directeur. “Ik denk dat wij meer het belang van educatie inzien”, zegt ze. “Bij CoderDojo zagen we vaak ouders die hun zoon brachten, terwijl hun dochter terug meeging naar huis. Als we hen daarop aanspraken, zeiden ze dat dat toch niets voor meisjes was. Die vooroordelen bestaan nog altijd.” Daarom richtte Smits in 2014 Digitale Wolven op. “Ik zag wat de generatie van mijn kinderen miste. Ik wilde ervoor zorgen dat ook meisjes dat zaadje van digitale vaardigheden meekregen.” Ze kwam op het idee toen haar zoon bij CoderDojo meer leerde dan tijdens de informatica- of technologielessen op school. De vzw geeft in scholen workshops, die verdergaan dan de gewone powerpoint- of bureauticalessen. “Het zijn technologieworkshops, zoals programmeren, robotica en virtual reality. Soms doen we dat al in de kleuterklas. Volwassenen onderschatten vaak wat kinderen op die leeftijd al kunnen.” Digitale Wolven is actief in Vlaanderen en Nederlandstalig Brussel en bereikt jaarlijks 20.000 kinderen.

Derde leven

Béatrice de Mahieu staat sinds augustus aan het hoofd van BeCode, dat werd opgericht door Karen Boers. BeCode overbrugt de grote kloof tussen het klassieke curriculum op school en wat bedrijven nodig hebben, door IT-opleidingen aan te bieden aan laaggeschoolden, werklozen en mensen met een migratieachtergrond of arbeidshandicap. “Leren door te doen staat centraal. Een sociale impact nastreven heeft altijd al in mij gezeten”, zegt De Mahieu.

Ze noemt die baan haar derde leven: “Ik heb altijd in de techsector gewerkt, onder meer bij Telenet en Microsoft. Tot voor kort was ik actief bij Co.Station, een ondernemershub voor techstart-ups. Toen Nova Reperta de organisatie kocht, kreeg ik de vraag BeCode te leiden. Het voelt als thuiskomen.”

De missie van Rosanna Kurrer is de diversiteit in cyberbeveiligingsteams te verhogen. Daarvoor richtte ze in 2016 CyberWayFinder op. “Waarom zouden vrouwen geen toegang mogen krijgen tot dit soort goedbetaalde carrières?” stelt ze. Het programma van drie jaar is intussen geëvolueerd naar een flexibiler, modulair format. Na elk jaar dwong ze de deelnemers een door de industrie erkende certificering te volgen. “Mensen kijken niet zozeer naar een bachelor- en masterdiploma. Ze willen wel weten wat je professionele certificering is.” Toch ziet ze in vacatures vaak nog dat een opleiding informaticawetenschappen vereist is. “Daardoor diskwalificeer je veel competente vrouwen, want vrouwen maken minder dan 10 procent van de deelnemers aan die opleiding uit.”

Kurrer is tevreden over het parcours van CyberWayFinder. “De vrouwen die in 2017 met de opleiding startten, komen nu in managementfuncties terecht. We leren hun niet alleen technische zaken, maar helpen hen ook een LinkedIn-profiel op te stellen, een cv te schrijven en hen met het netwerk te verbinden.”

Kurrer is verrast dat ze in de Inspiring Fifty-lijst staat. “Vooral omdat er in België zoveel inspirerende vrouwen zich inzetten om de barrières in de technologiesector weg te nemen. Maar ik hoop dat mijn verhaal andere vrouwen helpt. Ik ben dit bedrijf gestart omdat het me hielp mijn angsten en onzekerheden te beheersen in een door mannen gedomineerde sector. Ik dacht niet na over de impact. Ik stelde stap voor stap kleine doelen, en plots ben ik een inspiratiebron voor anderen.”

Naar scholen gaan

CyberWayFinder mikt niet alleen op vrouwen: “We richten ons ook op vijftigers of drop-outs die niet aan de universiteit willen studeren – mensen die voor barrières staan door hun leeftijd, geslacht of beslissingen die ze genomen hebben”, zegt Rosanna Kurrer. Béatrice de Mahieu vindt dat het verschil tussen mannen en vrouwen geen topic meer mag zijn. “Diversiteit gaat over meer dan alleen maar geslacht, het gaat over inclusie, ongeacht de leeftijd, achtergrond of seksualiteit.”

Digitale Wolven bereikt via de scholen de helft meisjes, een percentage dat veel hoger ligt dan bij naschoolse organisaties. Cindy Smits vindt inclusie belangrijk: “Ik wil dat technologie voor iedereen toegankelijk is, ongeacht je achtergrond, geslacht, religie of de plaats waar je geboren bent. Daarom vind ik het belangrijk naar scholen te gaan. Daar bereik je iedereen.”

Allemaal miljonair

De vrouwen op de Inspiring Fifty-lijst zijn voor velen een voorbeeld. Toen Cindy Smits aan haar carrière begon, had ze geen vrouwelijke rolmodellen. “Mijn ouders, die niks met IT hebben, stonden er wel voor open dat ik informatica studeerde, een richting waarin toen bijna geen meisjes in zaten.”

Rolmodellen ziet Béatrice de Mahieu overal, van een hard werkende wijnmaker tot iemand die ze op straat ziet. “Ik heb bewondering en respect voor mensen die zich inzetten om onze korte periode op aarde voor iedereen beter te maken.”

Voor Roseanne Kurrer is haar moeder een rolmodel. “Ze had een bakkerij en werkte hard. Hoewel ze vaak afwezig was, had ik altijd het gevoel dat ze er voor me was. Nu ik zelf drie kinderen heb, helpt die gedachte me wanneer ik me schuldig voel omdat ik zoveel energie in mijn carrière steek. Een ander rolmodel is Stephanie ‘Steve’ Shirley. Haar foto hangt in mijn kantoor. Ze richtte een softwarebedrijf op en liet de vooral vrouwelijke medewerkers thuiswerken. Dat was vooruitstrevend in de jaren zestig. Toen het bedrijf overgenomen werd, werden die vrouwen allemaal miljonair.”