Topmanager Pascale Van Damme (ambassadrice Inspiring Fifty): ‘Zorg dat je tijd hebt voor jezelf’

Topmanager Pascale Van Damme had geen rolmodel toen zij aan haar carrière begon. Nu is er zelf een en is ze ambassadrice van de Belgische Inspiring Fifty-rolmodellenlijst. En zit ze als eerste vrouw in de raad van bestuur van de Belgische voetbalbond.

Paul van den Bulck en Pascale Van Damme werden net voor de zomer benoemd als de eerste onafhankelijke leden van de raad van bestuur van de Belgische voetbalbond. Dit jaar werd ze ook geheadhunt om de raad van bestuur van Elia Group te versterken. De topmanager verlengde bovendien haar mandaat als bestuurslid bij de sectorfederatie Agoria en ze is bestuurslid van de Amerikaans-Belgische kamer van koophandel BelCham.

Een vrouwelijk rolmodel had ze niet toen ze bij de IT-multinational Dell begon, maar dat hield haar niet tegen om in 2012 managing director van Dell Belux te worden en in 2020 door te groeien naar een Europese functie. Tien jaar geleden, en lang voor begrippen als ‘duurzaamheid’ en ‘diversiteit’ hoog op de agenda stonden in het bedrijfsleven, maakte ze daar al een prioriteit van. Het maakt van haar een gedroomde ambassadrice van de Belgische tak van Inspiring Fifty. Dat is een internationaal initiatief, waarbij per land of regio een lijst wordt gemaakt met vijftig vrouwelijke rolmodellen in de technologiesector. Twee jaar na de eerste lijst – die u toen een jaar lang exclusief kon volgen in Trends – wordt volgende week onthuld welke topmanagers, starters, wetenschappers en influencers op de tweede Belgische lijst staan.

Hoe kwam u bij de Belgische voetbalbond terecht?

PASCALE VAN DAMME. “Mijn zoontje speelt wel voetbal en hockey, maar zelf ben ik niet betrokken bij een club. Ik zat dus niet in die wereld. CEO Peter Bossaert heeft al heel veel gedaan voor governance, diversiteit en inclusie. Dat charmeerde me wel. Er speelt heel wat emotie in de voetbalwereld, daar moeten we meer governance in brengen. In de IT is het eigenlijk net omgekeerd: er is veel governance en structuur, maar weinig emotie. Die kruisbestuiving sprak me aan. Ik hecht heel veel belang aan de work-life-learnbalans en probeer altijd verschillende werelden te combineren. Ik leer graag bij en zo probeer ik me ook relevant te maken voor mijn bedrijf. Daarom heb ik vorig jaar bijvoorbeeld ook een master in IT-management behaald. Ik raad iedereen aan iets bij te leren waarmee je ecosystemen vermengt. Door die vermenging verkrijg je andere uitkomsten.”

U had niets met voetbal, maar u bent wel heel sportief. Zo gaat u klimmen met de Climbing Managers.

VAN DAMME. “Ik heb altijd gesport, vroeger roeide ik. Ik probeer eenmaal per jaar een expeditie te doen om mezelf volledig uit mijn comfortzone te halen. Ik ga begin december naar Antarctica met Gella Vandecaveye, die een vriendin geworden is nadat we samen de Mont Blanc hebben beklommen. Zo’n expeditie geeft me enorm veel energie en tijd om na te denken. We hebben geen gsm mee, enkel een satelliettelefoon voor noodgevallen. Je wordt geprikkeld door de natuur, maar ook door de moeilijkheidsgraad. Het is koud, je kunt niet slapen, je bent kapot en vraagt je af waarom je dat doet. Maar het geeft rust in mijn geest en brengt me dichter bij mezelf. Me-time is heel belangrijk. Het draait om gelukkig zijn, zaken doen die je energie geven. Ik merk dat jonge vrouwen die me aanspreken op events of bij een keynote dat soms vergeten.”

Waarom is tijd voor u zo belangrijk?

VAN DAMME. “Wanneer ik jonge vrouwen vraag wat ze voor zichzelf doen, antwoorden ze vaak dat ze het leuk vinden voor hun kindje te zorgen of te koken voor hun man. Leuk, maar wat doe je voor jezelf, vraag ik dan? Ontspan je je wel echt? Ook mannen zijn daar te weinig mee bezig. Zeker tijdens covid was dat belangrijk. Ik was net aan mijn nieuwe internationale functie begonnen en zat thuis met mijn zoontje, die ik plots moest lesgeven. Ik ben dan beginnen te fietsen, een uurtje per dag. Ook vandaag blijven jonge vrouwen me vragen hoe je een carrière én een kind kunt hebben, en daarnaast ook nog tijd kunt overhouden om te sporten en op expeditie te gaan. Vandaar het belang dat ik hecht aan de work-life-learnbalans. Zorg dat je een individual development plan of IDP hebt, dat je geconnecteerd blijft met jezelf en blijf alles met elkaar combineren. Veel vrouwen hebben zichzelf ter discussie gesteld tijdens covid. Wil ik nog wel een baan die zo veeleisend is, vroegen ze zich af. Veel vrouwen zeiden dat het voor hen niet meer hoefde. Daarom: zorg dat je tijd hebt voor jezelf.”

Is er de afgelopen decennia zo weinig vooruitgang geboekt in gendergelijkheid dat jonge vrouwen nog altijd komen vragen hoe ze hun carrière en loopbaan kunnen combineren?

VAN DAMME. “We staan veel verder dan vroeger. Toen ik startte, was er weinig plaats voor authenticiteit en kwetsbaarheid. Een manager moest hard en directief zijn, je mocht je niet kwetsbaar opstellen. Je moest absoluut in dat plaatje passen. Als ik zie waar we nu staan, is er al een enorme evolutie geweest. Bij Dell hebben we wereldwijd een voordelenstructuur die vrouwen gelijk behandelt. Er is een onderverdeling naargelang je prestaties, de capaciteiten die nodig zijn voor de baan, je graad, evolutie en ontwikkeling, en daar hangt een loon aan vast (zulke objectieve criteria helpen loonverschillen tussen vrouwen en mannen weg te werken, nvdr). We ontwikkelden programma’s voor mentoring, individuele training, coaching. Dat geeft ons een structuur om vrouwen en werknemers uit etnische minderheden naar een hoger niveau te helpen gaan. Die governance is nodig, net als de juiste trigger om mensen te motiveren om bepaalde dingen te doen. Maar dat moet altijd gekoppeld zijn aan de persoonlijke drijfveren van iemand. Je kunt altijd zeggen tegen mensen dat ze manager moeten worden omdat ze er de juiste capaciteiten voor hebben, maar je moet begrijpen waarom ze dat zouden willen doen.”

Is het niet vooral aan het individu om zijn of haar kansen te grijpen?

VAN DAMME. “Een tijd geleden had ik een functie openstaan. Er waren veel kandidaten. Er waren mannen bij die zeiden dat de functie op hun lijf geschreven was, terwijl ze niet voldeden aan acht op de tien kwalificaties. Tegelijk had je vrouwen die wel aan acht op de tien kwalificaties voldeden, maar zich niet kandidaat stelden omdat ze twijfelden door die twee skills die ze niet hadden. Mensen zijn anders. Als manager moet je de ene persoon beschermen tegen te veel enthousiasme, maar de andere net een duwtje in de rug geven wanneer je ziet dat die twijfelt. Het is niet dat mannen gediscrimineerd moeten worden, zij moeten evenveel kansen krijgen. Ik ben niet voor positieve discriminatie. Ik ben voor de juiste programma’s, zodat iedereen gelijke kansen krijgt om voor een positie te gaan, en zo een diverse, inclusieve omgeving te creëren.”

Net voor covid werd u na twaalf jaar als managing director bij Dell Belux bevorderd tot vice president VMWare voor Europa, het Midden-Oosten en Afrika. Hoe moeilijk was dat door de lockdowns?

VAN DAMME. “Mijn uitdaging was mensen door verandering te loodsen, voor hen een comfortabele omgeving te creëren tijdens covid, hen op te leiden zodat ze de juiste skills verwerven om mee te kunnen met de snel evoluerende technologie. Ik moest dat doen in een internationale omgeving die ik zelf niet goed kende, en met mensen van Dubai tot Stockholm één businessunit creëren. Mijn opdracht was twee afdelingen samen te voegen die totaal niet met elkaar verbonden waren. Iedereen zat op zijn eiland. We deden eerst persoonlijkheidstesten. Daarna zijn we samen virtueel gaan lunchen, met mensen van Europa, het Midden-Oosten en Afrika. Iedereen maakte iets klaar en moest zich verkleden in iets waar ze in geloofden. Voor veel senior leiders die zich nooit kwetsbaar hadden opgesteld, was dat heel moeilijk. We moeten laten zien wie we zijn, ons kwetsbaar durven opstellen om een vertrouwensband te creëren. Door de manier waarop die mensen zijn beginnen samen te werken, zijn we fantastisch gegroeid.”

U zet mee de schouders onder de Belgische tak van Inspiring Fifty. Had u zelf rolmodellen toen u aan uw loopbaan begon?

VAN DAMME. “Nee, die waren er toen niet bij Dell. Maar ik kon wel een programma volgen om mij te helpen doorgroeien naar een topfunctie. In het begin van mijn carrière heb ik de fout gemaakt niet mezelf te zijn. Ik kopieerde de mannelijke managers en dacht dat ik heel streng moest zijn. Ik merkte heel snel dat de resultaten niet goed waren. Langzamerhand ben ik veranderd, ook dankzij enkele mannelijke mentoren die me zeiden dat ik dicht bij mezelf moest blijven. Zij hebben me goed geholpen, maar ik miste af en toe een rolmodel om te zien hoe ik mijn work-lifebalans kon managen. Ik heb dat met vallen en opstaan zelf moeten ontdekken. Een lijst als die van Inspiring Fifty toont aan dat je geen IT-opleiding nodig hebt om een succesvolle loopbaan in de technologiesector uit te bouwen en dat je carrière, gezin en me-time kunt combineren.”

U was tien jaar geleden bij Dell Belux een pionier in duurzaamheid en diversiteit in de technologie. Waarom hechtte u daar toen al veel belang aan?

VAN DAMME. “Ik probeer altijd een beetje relevantie en body te geven aan wat ik doe. Bij Dell hielpen we in die tijd bedrijven met het automatiseren, digitaliseren en transformeren van hun business. We vroegen ons daarbij af hoe we tienmaal meer waarde konden creëren voor de planeet dan wat onze softwareoplossingen waard zijn. Eén voorbeeld: wij hebben in de Verenigde Staten samen met universiteiten, onderzoekers, start-ups en ziekenhuizen een oplossing gezocht voor neuroblastoma, een heel agressieve kinderkanker. Door heel snel data en DNA te analyseren, konden we meteen een diagnose stellen en zo levens redden. Die oplossing was technologisch prachtig, maar wat je kunt teruggeven aan de maatschappij is veel groter.”

Steeds meer werknemers willen zo’n purpose, een maatschappelijke relevante bestaansreden voor hun bedrijf.

VAN DAMME. “Het was toen al moeilijk mensen aan te trekken in de IT. Je had de war for talent, maar de war for female talent was nog veel heviger. Wij merkten dat die jonge vrouwelijke afgestudeerden veel meer geïnteresseerd waren in wat technologie kan betekenen voor de samenleving en de planeet dan in de technologie op zich. Een nieuwe studie van Agoria en Accenture toont het belang van digitalisering in de strijd tegen de klimaatverandering aan. Ook bij Dell Global hebben we moonshotdoelstellingen, waarrond mensen zich kunnen verbinden. In 2030 willen we voor elk product dat de klant koopt, een gelijkwaardig product recycleren. Honderd procent van onze verpakking zal dan moeten bestaan uit gerecycleerd en hernieuwbaar materiaal. We zien circulariteit als een cruciaal bedrijfsmodel en willen daarin versnellen. Tegen 2030 moet ook de helft van onze mensen vrouwelijk zijn. Tegen 2050 willen we netto geen broeikasgasemissies meer hebben, en 75 procent elektriciteit halen uit hernieuwbare bronnen tegen 2030 en 100 procent tegen 2040.”