Vanhootegem in de aanval

Nicolas Vanhootegem heeft zich dit jaar nog niet echt laten opmerken. Althans niet in positieve zin. Maar de voornemens zijn goed.

Nicolas Vanhootegem bracht vorige maand drie weken in het Zoute door. Om er te trainen. Intussen is hij alweer afgereisd naar de Arabische contreien, waar hij de toernooien van Dubai en Qatar speelt. Daarna keert hij terug naar België, om zich hier voor te bereiden op vier belangrijke afspraken: de Benson and Hedges International (Belfry), de Deutsche Bank-SAP Open (Heidelberg), het Volvo PGA Championship (Wentworth) en de Victor Chandler British Masters (Woburn). Drie Engelse toernooien en eentje in Duitsland, dus, om de beste Belgische profspeler opnieuw op het goede spoor te loodsen.

Vanhootegem sloot 2000 af op de 98ste plaats in de Orde van Verdienste, nadat hij minstens drie stevige prestaties had laten optekenen: zesde in de Open van Brazilië, achtste in de Compass Group English Open en vijftiende in de Open van Frankrijk. Maar begin 2001 kon hij de verwachtingen niet inlossen. Hij trok twee weken naar Zuid-Afrika en van daar naar Australië, waar hij in vier toernooien geen enkele keer verder raakte dan de cut. Een mentale klap?

“Neen, omdat ik de oorzaak van die tegenvallende prestaties ken,” antwoordt Nicolas Vanhootegem op z’n eigen, filosofische manier. “Zowel mijn driving als mijn putting was minder goed dan verleden jaar. Een kwestie van concentratie. Ik moet mijn vertrouwen nog wat opkrikken.”

Vanhootegem heeft intussen wél een punt gezet achter de samenwerking met Jacques Delannoy, zijn caddie. Een samenwerking die nochtans vruchten afwierp. “Ik weet het,” zegt Vanhootegem, “maar ik moest een paar financiële beslissingen nemen. Ik verdien niet voldoende om een voltijdse caddie te betalen. Ik zal dus een oplossing moeten vinden die is afgestemd op mijn verplaatsingen. Vooral voor die helse maand mei, want dan heb ik vier toernooien op m’n programma.”

Later deze maand zal Vanhootegem Nicolas Colsaerts in Dubai terugzien. Uiteraard op voorwaarde dat die zich kan kwalificeren: “Hij staat onderdaan de ladder en moet de treden één na één beklimmen,” zegt Vanhootegem over z’n jongere landgenoot in de Europese Tour. “In de golfsport is het zo goed als uitgesloten dat je meteen succes oogst: je moet gestaag groeien. En zelfs dan is niets verworven. Neem nu de Amerikaan Tom Lehman, momenteel een van de beste spelers van de wereld. Die man was 38 jaar toen hij doorbrak. Daarvoor moest hij genoegen nemen met kleine toernooitjes, waar hij een paar honderd dollar per maand verdiende.”

John Baete