In theorie zou de geplande ontmanteling van de kerncentrale Doel 3 – die vrijdag van het net wordt gekoppeld – nog enkele jaren kunnen worden uitgesteld. Maar in de praktijk is dat zo goed als onmogelijk. Dat zegt de directeur van de centrale, Peter Moens.
Vrijdag wordt na veertig jaar de stekker uit Doel 3 getrokken, de kerncentrale van 1.000 MW aan de oevers van de Schelde. Het is voor het eerst dat een kerncentrale in ons land uit dienst wordt genomen. ‘We zijn al vier jaar bezig met de voorbereiding’, aldus Moens.
Nu het definitieve einde nadert, werd binnen de regering – met het oog op de energiecrisis – geopperd om de voorbereiding van de ontmanteling nog even on hold te zetten, zodat geen onomkeerbare stappen worden gezet. Minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V) vroeg afgelopen week aan het FANC of de ontmanteling van kernreactor Doel 3 – in handen van Engie Electrabel – op een veilige manier uitgesteld kan worden. Dat zou het eventueel mogelijk maken om de centrale op een latere datum weer op te starten.
In theorie zou zo’n uitstel kunnen. Als vrijdag de stekker uit de centrale wordt getrokken, begint voor Doel 3 de stopzettingsfase. Dat is een periode van vijf jaar waarbij de reactor wordt ontladen, de splijtstofelementen – de brandstof van de reactor – worden afgekoeld en de centrale wordt ontsmet van alle radioactieve deeltjes. ‘In die stopzettingsfase van vijf jaar gebeuren geen zaken die technisch onomkeerbaar zijn’, legt Moens uit. Pas in de volgende fase – de ontmanteling van de centrale – is dat wel het geval.
Maar daarmee is volgens de directeur van Doel alles gezegd. Een uitstel of ommekeer van het proces waar al vier jaar wordt aan gewerkt zou ‘niet wijs zijn en niet aan te raden zijn’, aldus Moens. Het is niet alleen technisch, maar ook organisatorisch niet evident. Een voorbeeld: alleen al brandstof bestellen zou 36 maanden in beslag nemen. ‘Dat is niet iets dat van het schap uit de Brico komt.’ Nog een voorbeeld: de operatoren opleiden die Doel besturen alleen al kost drie jaar. Er is de voorbije jaren ook geen enkel studiewerk naar zo’n uitstel verricht.
Maar op personeelsvlak is uitstel eveneens zo goed als onmogelijk. Een deel van de werknemers hebben met het oog op de sluiting van Doel 3 reeds andere perspectieven gekregen. Dat ‘allemaal overhoop gooien’ is niet evident, klinkt het. ‘Nucleare veiligheid is ook een zaak van een stabiele organisatie.”‘
Voor de directeur van de kerncentrale is het dan ook duidelijk. ‘De piste van uitstel staat niet op onze planning. Het is ons overigens ook niet gevraagd. We hebben geen intentie tot doorstart. Met nucleaire veiligheid improviseer ik niet.’
