HANDELAARS IN ILLUZIES

Met een ontroerende eensgezindheid praten de oude en de nieuwe bewoners van de Wetstraat de Belgische ekonomie in de hoogte. Tout va pour le mieux, madame la marquise. De Franse zin in deze inleiding is niet goedkoop gekozen. Op een pakkende wijze is er een parallellisme tussen de belastingplannen van Dehaene II (zie Trends van 22 juni jl.) en Juppé I in Parijs. Belastingplannen ? Uiteraard, u denkt toch niet dat deze rooms-rode koalitie zal willen besparen. Ten getuige, kersvers CVP-senator Bea Cantillon, hoogleraar aan Ufsia en specialiste van de sociale tematiek. Zij beweert, er kan niet meer verder bespaard worden in de sociale zekerheid. Mevrouw Cantillon heeft er blijkbaar niet de minste problemen mee om de wetenschappelijke jas, die haar zeer wel stond, te verwisselen voor een politieke want die verklaring is nonsensikaal en zij weet dat zeer goed. De realiteit is immers dat onze huidige sociale zekerheid onbetaalbaar is en dat nog meer zal worden zodat ze in haar huidige vorm onmogelijk verder kan blijven bestaan.

Wat senator Cantillon met haar opmerking doet, is meewerken aan het voorbereiden van de weg naar nieuwe lastenverhogingen teneinde het leven van onze sociale zekerheid op korte termijn nog wat te rekken zonder al te zeer te moeten ingrijpen in de uitgavenmekanismen. Dit laatste is deze regering beslist niet van plan. Een krachtige getuige daarvan is het feit dat de mogelijke invoering van een kapitalizatiesysteem voor de pensioenen nog uitgebreid beschreven stond in de eerste nota’s van formateur Jean-Luc Dehaene terwijl de regeringsverklaring daar nog net genoeg over zegt opdat het niet al te evident zou zijn dat Dehaene hier zijn ideeën heeft moeten inslikken.

De totale afwezigheid van de geringste intentie om voor de besparingen iets ernstigs te doen, ligt er de jongste dagen vingerdik op. Terwijl ernstige begrotingsanalisten rond en boven de 100 miljard zitten als extra inspanning nodig om met de begroting van 1996 de Maastricht-norm van 3 % te halen, spreekt minister van Begroting Herman Van Rompuy nu over 85 miljard. PS-voorzitter Philippe Busquin gaat helemaal uit de bol : 60 miljard volstaat volgens hem. Busquin heeft talent als grapjas.

Maar Dehaene en zijn ministers hoeven zich voor de lastenverhoging die ze in de pijplijn hebben niet te veel zorgen te maken. In Trends van 22 juni hadden we het over de denkpiste om via een belasting op de bruto-bedrijfsresultaten (d.i. de winst voor afschrijvingen) voor nieuwe financieringsmiddelen te zorgen. Ideologisch zit de regering-Dehaene met deze denkpiste nu op rozen want de Franse eerste minister Alain Juppé heeft aangekondigd zijn spectaculair ogend tewerkstellingsplan o.a. met een nieuwe winstbelasting te willen financieren. Overigens illustreerde Juppé de flagrante interne kontradiktie van zijn plannen en dus meteen ook de zekerheid dat ze zullen floppen door als één der maatregelen een verhoging van het minimumloon met 4 % door te voeren. De krasse verkiezingsbeloftes van Jacques Chirac beginnen hun tol te eisen.

Terwijl de regering-Dehaene dus inzake contraproduktieve en tewerkstellingsafbrekende maatregelen inspiratie vindt bij de Franse rechterzijde, blijft de Wetstraat doen alsof er geen vuiltje aan de konjunkturele hemel te bekennen valt. Voor onze handelaars in illuzies is er blijkbaar geen in vrije val verkerende voorlopende OESO-indicator, is er geen terugval in Duitsland (ons belangrijkste afzetgebied), is er geen haast zo goed als zekere recessie in de VS, is er geen nijpend konkurrentieprobleem, is er geen kans op een zwaar uitdeinende financiële krisis in Japan (zie ook p. 20).

JVO