Bringing Out the Dead

Regisseur Martin Scorsese en scenarist Paul Shrader keren 24 jaar na ‘Taxi Driver’ terug naar het New Yorkse Hell’s Kitchen.

De jongste jaren werd de buurt rond Hell’s Kitchen, 42nd Street en Times Square door burgemeester Giuliana gezuiverd en veiliger gemaakt. Dit hinderde Martin Scorsese niet om er zijn camera’s te plaatsen en de tijd tien jaar terug te draaien. De peepshows, pornobioscopen en drugverkooppunten van weleer mogen dan al vervangen zijn door Disney en MTV, voor Scorsese vormen ze nog steeds het decor van de hel. De schaars verlichte straten en steegjes worden in Bringing Out the Dead opnieuw bevolkt door drugverslaafden, dealers, prostituees en alcoholici. Ze maken nu eenmaal deel uit van Scorseses maatschappijvisie. Tegelijkertijd veruiterlijkt dit kleurrijke decor de gemoedsgesteldheid van het hoofdpersonage Frank Pierce.

De Scorseseprotagonist wordt gedreven door een geëmotioneerde zoektocht naar bevrijding. Onafhankelijk of het om een speciale roeping gaat ( The Last Temptation of Christ, 1988), psychotisch gedrag door urbane eenzaamheid ( Taxi Driver, 1976), de resultaten van een jeugd en carrière binnen de maffia ( Mean Streets uit 1973, GoodFellas uit 1990 en Casino uit 1995), de wanhoop veroorzaakt door een gewelddadige levensstijl ( Raging Bull, 1980) of een gemis aan liefde door de verkeerde sociale status te hebben ( The Age of Innocence, 1993) – het Scorsesepersonage vindt steeds verlossing. Dit geldt ook voor Pierce (rol van Nicolas Cage) in Bringing Out the Dead.

Scorsese volgt drie wilde nachten in het leven van de paramedicus Pierce. Hij lijdt aan slapeloosheid en wordt geteisterd door de spookbeelden van mensen wiens levens hij niet kunnen redden heeft. Elke nacht wordt Pierce vergezeld door een andere partner. Zijn partners staan recht evenredig met zijn progressieve afdaling in de waanzin.

De synopsis klinkt evenwel zwaarder dan wat Scorsese en Shrader er uiteindelijk van gemaakt hebben. In tegenstelling tot Taxi Driver, bevat Bringing Out the Dead verschillende hilarisch-komische scènes. De nieuwe film is ook positiever. Volledig in de geest van (de katholiek opgevoede) regisseur Scorsese en (de in calvinistische middens grootgebrachte) scenarist Paul Shrader, staat Pierce symbool voor de engel van barmhartigheid. Daarmee vormt hij de tegenvoeter van de wraakengel van het Travis Bickle-personage uit Taxi Driver.

Via duizelingwekkende camerastandpunten en een hyperkinetische montage roept Scorsese de claustrofobie van Pierces leefwereld op. Bringing Out the Dead is een hallucinante trip, waar het amper in beeld gebracht streepje horizon tussen de buildings zowel voor Pierce als de toeschouwer het enige houvast biedt.

piet goethals