BOND STREET. The old lady s(w)ings again

Sinds Versace in 1992 een winkel opende in Old Bond Street, volgen alsmaar meer modehuizen en trendy restaurants zijn voorbeeld. Rijke en dynamische jongelui brengen nieuw leven in deze straat tussen Oxford Street en Picadilly.

Een straat die de Faubourg-Saint-Honoré, Fifth Avenue en de Via della Spiga gerust haar zusjes mag noemen.

SERGE VANMAERCKE

Londen werd deze zomer door twee rages overspoeld : de Wannabee-schoenen van Patrick Cox, die met hun twijfelachtige elegantie beter passen bij Elton John dan bij Caroline van Monaco, twee sterren die toevallig dol zijn op dit schoeisel ; de Sports Cafés, waar je in groep voor een eigen scherm bij een glas of een maaltijd een sportwedstrijd kan bekijken.

De herrijzenis van Bond Street lijkt minder tijdgebonden. Deze bejaarde dame, ooit bekend om haar luxueuze winkels, liet zich in de jaren ’80 de wind uit de zeilen nemen door konkurrenteSloane Street. Twee faktoren hielpen haar er weer bovenop : jongere namen uit de modewereld, zoals Anna Molinari, DKNY, Nicole Farhi, én de nieuwe trendy restaurants.

Rond vijf uur ‘s namiddags, wanneer de drukte wat afneemt omdat de winkels gaan sluiten, zetten taxi’s en dure auto’s het kruim van de Londense en internationale society af voor prestigieuze adressen in Bond Street zoals Chanel, Hermès, Christian Lacroix, Armani, Gianni Versace. In 1994 trok Londen een miljoen bezoekers aan. Voor liefhebbers van luxe en mooie spullen is Bond Street weer een verplichte halte.

In deze straat met haar bonte architektuur vind je naast elkaar de trendy kleren van DKNY, antiek bij Asprey of Mallet, fijne hedendaagse gastronomie in Nicole’s of Joe’s Café, zeldzame loten van Sotheby’s of Phillips, extravagantie voor man en vrouw van Tom Guilbert, sjieke herenpakken in de ruime winkels van Beale & Inman en Sulka, de glamour-jurken van Anna Molinari, de juwelen van Cartier, Bulgari, Boucheron. Je komt er Japanners tegen, zowel mannen als vrouwen, veel vrouwen uit de Emiraten, die sjieke merkenkledij van westerse snit onder hun traditionele kleren zouden dragen, anonieme Londenaars en sterren als Jack Nicholson of Bob Geldof.

Old en New

Bond Street in de Londense wijk Mayfair, hadden in de jaren ’80 hun glans verloren, maar maken nu een ware revival mee. Versace, die er in 1992 een oude bank ombouwde voor 12 miljoen pond, is de lokomotief voor de ommekeer geweest. In de jaren ’80 waren het vooral Sloane Street en Knightsbridge in de wijk Chelsea, die met de grootste modenamen gingen lopen. Recent vestigde zich daar overigens ook Dolce & Gabanna en in september opent Gianfranco Ferré er zijn Londense flagship store. In Bond Street verschenen daarentegen steeds meer bordjes met ‘To Let’. Het was een trieste tijd voor gevestigde huizen, bijvoorbeeld de verkopers van schatten uit de oudheid, juwelen en antiek die al decennia of eeuwen in de straat aanwezig waren, zoals Phillips (1797) of Tessier (1852). De eigenaars (vooral verzekeringsmaatschappijen, alweer) bleven fabelachtig hoge huurprijzen vragen, ook al was de aura van Bond Street verbleekt.

Versace heeft dus voor een ommekeer gezorgd en andere grote namen aangetrokken. De nieuwste in de reeks zijn Emporio Armani en Christian Lacroix. Ook nieuwe eetgelegenheden geven Bond Street weer allure. Couturier Joseph Ettedgui opende het druk bezochte Joe’s Café in het warenhuis Fenwick (al in Bond Street gevestigd sinds 1891) ; zijn vrouwelijke kollega Nicole Farhi is onder haar druk bezochte winkel met een restaurant begonnen the place to be en het jonge DKNY verwelkomt zijn klanten bij het binnenkomen met een snackbar. Daarnaast tellen Bond Street en omgeving talloze traditionele of modieuze restaurants, zoals Coast in Albemarle Street, ingericht door het enfant terrible van het hedendaagse design, Marc Newson.

De enige straat

in Mayfair die Picadilly rechtstreeks met Oxford Street verbindt, is Bond Street. Ze werd aangelegd in 1684 en in 1720 was ze nagenoeg volgebouwd. Typerend is alvast deze uitspraak uit 1736 : “There is nothing in the whole prodigious length of the two Bond Streets that has anything worth our attention”. Inderdaad, Bond Street is een kleine halve mijl lang, maar heeft inzake architektuur weinig interessants te bieden. De Regency-stijl wordt er met een allegaartje andere stijlen, ook hedendaagse, vermengd. In hun ‘Guide to the Architecture of London’ (uitgegeven bij Weiderfeld & Nicholson) vermelden Edward Jones en Christopher Woodward maar één gebouw in Bond Street : de Time & Life Building van Rosenauer (1952) die friezen van Henry Moore bevat.

Toch werd Bond Street al snel een bekende winkelstraat. In het midden van de achttiende eeuw zag je er elke namiddag de high society paraderen. De Bond Street Roll was toen erg in. In Bond Street woont niemand, ook al is dat vroeger anders geweest. Beroemdheden als admiraal Nelson en Lady Hamilton hebben er gewoond. Henry Fielding schreef er een passage van zijn ‘Tom Jones’ en Lord Byron bezocht er een sportklub, gevestigd op het nummer 13 van Old Bond Street. In de Victoriaanse tijd kwamen er steeds meer winkels met luxeartikelen, bestemd voor een welgesteld publiek. De oudere koningin Victoria was er een geregeld bezoeker. In die tijd verschenen ook de eerste kunsthandels in Bond Street. Old Bond Street 24 is een van de weinige mooie huizen in de straat. Het bevat de enige beiaard van Londen (23 klokken), is eigendom van de National Farmers Union Mutual Insurance Society. Nu is de couturier Salvatore Ferragamo er gevestigd. Aan de overkant, op het nummer 28, bevindt zich de ingang van de wat ouderwetse Royal Arcade die uitgeeft op Albemarle Street, een parallelstraat van Bond Street. De gevel van de chocoladewinkel Charbonnel et Walker (By Appointment to Her Majesty the Queen, zoals zovele andere in de straat), aan de ingang van de galerij, is het bekijken waard. Het nummer 32, waar Gucci gevestigd is, is een sober art deco-gebouw. Wie de straat oversteekt en naar boven kijkt, wordt voor zijn moeite beloond. De andere huizen van Old Bond Street zijn architekturaal niet interessant.

In New Bond Street staan enkele middelmatige achttiende-eeuwse huizen. Interessant zijn vooral de Victoriaanse uitstalramen van Asprey’s (hier gevestigd sinds 1847) en de mooie negentiende-eeuwse gevel van Polo Ralph Lauren (vroeger de drogist Savory & Moore). De meeste winkels hebben mooie, goed onderhouden gevels, maar de aandacht van de bezoekers gaat toch vooral naar de uithangborden en de uitgestalde waar.

Tussen New en Old Bond Street staat sinds mei jongstleden, in de buurt van een bloemenkiosk, een houten bank met twee konverserende personen. Tal van passanten laten zich kieken tussen deze bronzen personages : Churchill en Roosevelt. De titel van het beeld luidt ‘Allies’.

De leukste periodes om in Bond Street te flaneren zijn de zomer en de kerst. Dat vertelde ons John Moloney, lid van de Bond Street Association, die de belangen van de handelaars groepeert en verdedigt. De kerstverlichting, die een slordige 100.000 pond kost, zal dit jaar worden aangebracht in de week van 20 november. Ook de koopjesperiodes van juni/juli en januari trekken altijd veel bezoekers aan.

De straten en galerijen

in de omgeving profiteren natuurlijk mee van het nieuwe sukses van Bond Street. De oude dame zelf biedt geen logies aan, maar de luxueuze hotels liggen vlakbij : The Ritz, Claridge’s, The Westbury en Brown’s Hotel. Een goedgevulde beurs is noodzakelijk. Ook de omgeving van Bond Street is een bezoek meer dan waard. Allereerst heb je de kant van Picadilly, ten westen van Bond Street. Daar heb je Albemarle Street, met zijn kunstgaleries, bars en restaurants, de Brown’s, diverse luchtvaartmaatschappijen en vooral het heel mooie restaurant Coast, op de gelijkvloerse verdieping van een voornaam herenhuis. Op het nummer 50 begon John Murray ooit zijn uitgeverij en ze is er nog altijd gevestigd. In 1824 werden hier de memoires van Byron vernietigd, omdat men ze toen niet geschikt vond voor publikatie. Dover Street is stijlvol en rustig, met een paar bars, een paar winkels met reis- en vrijetijdskleding en kunstgaleries, waaronder die van Richard Green. In Bruton Street ligt tegenover het nummer 36 een klein, apart huisje zonder nummer. Het is een charmant, ouderwets restaurant, Coach & Horses. De gedenkplaat op het nummer 26 vertelt dat Elizabeth II daar geboren werd, maar het oorspronkelijke huis is verdwenen. Aan het eind van de straat ligt Berkeley Square met de reusachtige showroom van Rolls-Royce en Bentley. Bruton Place (bezoek het vermaarde The Guinea op nummer 24 voor een snelle hap), Bourdon Place en Bourdon Street zijn oude woonwijken met veel bloemen en groen. Verder noordwaarts, nog altijd ten westen van Bond Street, kom je uit op Avery Row, een verkeersvrij straatje met kleine bars en pittoreske terrassen en op het nummer 23 Paul Smith Sale Shop. In Brook Street vind je het luxueuze Claridge’s, Comme des Garçons en de parfumeur Penhaligon op het nummer 20a. De komponist Georg Friederich Händel leefde hier (onder de verengelste naam George Frideric Handel) tot aan zijn dood op het nummer 25. In het voetgangersgebied van South Molton Street begin je de sfeer van Oxford Street al op te snuiven. De winkels zijn er voor een jonger publiek, er zijn cafés en terrasjes, Adolfo Dominguez huist er op het nummer 56 en Romeo Gigli op het nummer 61. Madonna en haar lijfwachten wippen er bij een bezoek aan Londen altijd even binnen. Aan het eind van de straat ligt het metrostation ‘Bond Street’.

Wie van Oxford Street

links van Bond Street afzakt naar Picadilly, komt in Conduit Street voorbij het Filofax Center op het nummer 21, een boetiek met de gedurfde kleren van Vivienne Westwood op de nummers 40-41 en The Westbury Hotel.

Clifford Street is een omweg waard omwille van de galeries en voor Morris’s of Bond Street, een Quality Sandwich & Salad Bar op het nummer 15b. Cork Street is het Mekka van de moderne kunstwinkels. Parallel ermee loopt Savile Row, het nec plus ultra van klassieke, exclusieve mannenkleding (de prijs van een maatpak kan oplopen tot 1400 pond). Nelson en Wellington lieten destijds hun kleren in Savile Row maken. The Beatles hadden er hun Apple-label gevestigd op het nummer 3. Wie ‘Let it Be’ heeft gezien, herinnert zich wellicht hun koncert van 30 januari 1969 op het dak van dat gebouw. Vlakbij liggen de Burlington Gardens. Daarin bevinden zich het etnografische Museum of Mankind met zijn ‘Columbian coffee shop’, en de ingang van de Burlington Arcade die op Picadilly uitgeeft. Ze is eigendom van de Prudential en werd geopend in 1819. Er worden typisch Britse produkten verkocht in piepkleine winkeltjes. Een sublieme plek, “where Regency laws are still imposed by top-hatted beadles” : je mag er niet fluiten, zingen of rennen.

Info : BTA, tel : (02) 646.40.66. Fax : (02) 646.39.86.

Boven links : Nicole’s. Boven rechts : Coast. Beneden rechts : Armani. Beneden tweede van links : Brown’s Hotel.

Een nieuwkomer in Old Bond Street.

Nicole Farhi, bekend gezicht in de Engelse modewereld, vaak terug te vinden aan tafel in haar eigen restaurant Nicole’s.

Claridge’s, het majestatische “Resort of Kings and Princes”.

The Ritz op Picadilly.