Anders gaan werken. Twee bazen dienen

Steeds meer kaderleden stellen hun talenten

ter beschikking van verschillende bedrijven. Een nieuwe manier om aan de uitdaging van een blijvende verandering tegemoet te komen.

Kaderleden grijpen naar een nieuwe formule : het verdelen van hun kapaciteiten over twee of meer werkgevers tot grote voldoening van alle partijen. Het kaderlid spreidt het risico op werkloosheid over meerdere werkgevers, en de werkgever beschikt over een specialist én blijft binnen de grenzen van zijn voorziene budgetten.

Een voorbeeld : het onverwachte sukses van een nieuw produkt en kansen voor export dwingen een Brusselse KMO tot verdubbeling van het personeel. Iemand zou het extra personeel moeten leiden, maar het bedrijf kan zich nog geen voltijdse direkteur human resources permitteren wegens te hoge kosten en onvoldoende werk. Anderzijds moet een dochterbedrijf van een multinationale onderneming een half dozijn kaderleden ontslaan, ook haar adjunkt-personeelsdirekteur. Deze kan met zijn ervaring dienstig zijn in de KMO. Kaderleden eentime sharing-funktie aanbieden is immerséén manier om op dergelijke situaties in te spelen.

De formule staat niet op gelijke voet met part-time werk, noch met consultancy. Time sharing betekent dat een medewerker wordt aangeworven voor een regelmatige of periodieke funktie, zonder dat hij full-time beschikbaar hoeft te zijn. De medewerker werkt gelijktijdig voor twee of meer bedrijven in het kader van een tijdelijk kontraktueel werkprogramma, hij kan een kaderfunktie bekleden en is verantwoordelijk voor de resultaten die hij behaalt.

In het voorbeeld van de KMO die een drietal dagen per week een specialist in personeelsbeheer aanwerft, kan ze diens loonkost beperken tot wat effektief nodig is om de taak uit te voeren. En de man kan twee dagen voltijds bij een tweede werkgever aan de slag.

De Nationale Confederatie voor het Kaderpersoneel (NCK) stelde in 1994 uit een rondvraag vast dat 65 % van de kaderleden bereid zijn om minder te werken en proportioneel minder te verdienen, op voorwaarde dat deze maatregel meer banen genereert. Zij zijn bovendien de mening toegedaan dat indien er langere werkuren nodig zijn, deze niet financieel maar in vakantiedagen vergoed mogen worden, zodat de salariskosten ongewijzigd blijven. “Er is een trend naar meer openheid en flexibiliteit, ” zegt Marinette Corsius van NCK, “maar in de praktijk werken kaderleden steeds harder om dan dikwijls werkloos te worden, nadat ze hun beste jaren aan het bedrijf hebben gegeven. “

FINANCIEEL NOG NIET AANTREKKELIJK.

Philippe De Backer is vice-president van Bain & Company Benelux en time sharing-kaderlid : “Je moet de prestaties van een time sharing zien in funktie van het aantal beschikbare dagen per maand, niet het aantal beschikbare uren per week. Als je een projekt beheert, is het perfekt mogelijk om de noden op te volgen en een kritische massa ervaring, kennis en tijd op het optimale tijdstip ter beschikking te stellen. “

Er bestaat nog veel weerstand tegen deze formule. “Time sharing wordt pas interessant voor kaderleden, als iedereen ervan kan overtuigd worden dat twee keer 50 % niet duurder is dan één keer 100 %, ” meent Francis Degée, adjunkt-direkteur sociale zaken bij Cockerill Sambre. Hoewel hij erkent dat het misschien toch minder duur is om een specialist halftijds in te schakelen in plaats van regelmatig een beroep te doen op externe konsultanten. Een kaderlid die in time sharing werkt, zal bovendien geen werk “afnemen” van dienstverlenende bedrijven. Integendeel zelfs, want omdat hij zijn tijd dient te verdelen, is ook het delegeren van verantwoordelijkheden en het aantrekken van onderaannemingen noodzakelijk. De specialist ter zake zal diensten inroepen die een lagere kost met zich meebrengen dan zijn eigen kost, voor bijvoorbeeld mailings of de organizatie van evenementen. Hij helpt dus mee op verschillende niveaus de werkgelegenheid te bevorderen.

Maar flexibele werkuren zitten nog steeds verstrikt in een verre van interessante financiële struktuur. Het verlies van de werkloosheidsuitkering als je “een beetje” werk zoekt, is een rem die niet alleen time sharing onaantrekkelijk maakt, maar ook zwart werk stimuleert. “We hebben zoiets nodig als modulaire werkloosheid, omdat de huidige tendens van de arbeidsmarkt dit patroon volgt, ” suggereert Philippe De Backer (Bain & Co.). Aan de andere kant diskussiëren sociale partners over verlaging van de arbeidsduur om zo meer arbeid te creëren, maar de pertinente weigering van een aantal vakbonden om dit te koppelen aan een proportionele loonsvermindering, blokkeert verdere initiatieven in die richting. “Door de gemiddelde uurkost van een werknemer te verhogen, verplicht je het bedrijf tot een hogere produktiviteit, ” vervolgt Philippe De Backer. “Vers geld investeren zonder de rendabiliteit te verhogen, heeft geen zin. “

De Europese Kommissie heeft op 12 april jongstleden een werkplan aangenomen zodat bedrijfsmodellen kunnen evolueren en veranderen, en de werkduur flexibel kan worden. Het Direktoraat-Generaal voor Tewerkstelling moet tegen 1996 voorstellen uitwerken in een “Groen Boek”.

T.T.

ZIJN WERK SPREIDEN OVER MEERDERE BEDRIJVEN Flexibiliteit en tegelijk spreiding van risico’s op jobverlies.