Stefan Duchateau: “Ik verwacht me aan spelletje blufpoker”

De positieve boodschap in geval met de Belgische politieke situatie is dat zelfs een regering met relatief beperkte bevoegdheden, maar met voldoende potentiële doortastendheid, kan volstaat om aan de vereiste van het ratingbureau te voldoen. Al moet men niet te snel denken dat de medewerkers van dergelijke ratingbureaus gemakkelijk om de tuin te leiden zouden zijn.

Stefan Duchateau: “Van een ontwikkeld land moet immers worden verwacht dat het ofwel binnen een redelijke termijn na de verkiezingen tot de orde van de dag kan overgaan, zoniet kan men zich terecht vragen stellen over het verder functioneren hiervan als eenheid. We kunnen er echter vanuit gaan dat het ratingbureau zeker begrip kan tonen dat in een zeldzaam geval er veel tijd kan worden uitgetrokken om bepaalde thema’s grondig uit te diepen en voor eens en altijd op te lossen. Indien er na meer dan 200 dagen niet meer dan veredelde regering van lopende zaken kan worden gevormd, zal dat de ratingbeslissing zeker niet positief beïnvloeden.”

Al bij al is dit een positieve conclusie. Het baat dus anderzijds niet om voortdurend te benadrukken dat de begroting onder controle is of dat onze staatsschuld kan worden afgedekt met een overschot aan financiële activa of dat onze economische vooruitzichten goed zijn.

Stefan Duchateau: “Dit zijn telkens argumenten om te bewezen dat België geen ( of zeer weinig ) default-risico heeft. Dat is niet het gestelde probleem. Het risico dat de rente-spread en vooral de CDS spread naar deze hoge niveaus drijft is enkel migratie-risico. Als België een lagere rating krijgt, kan zich een negatieve spiraal in werking stellen waarbij lager gerate obligaties worden gedumpt, zodat ze een nog lagere ratings uitlokken en tot aan de rand van “investment grade” kunnen komen en alleszins potentiële illiquiditeit veroorzaken en vandaar nog een versnelling in de verkoop veroorzaken. Een typische selffullfilling prophecy.”

Zeg overigens weer niet te gauw dat er “speculanten” deze bewegingen uitlokken, aldus Duchateau. Hoe conservatiever de beheerder, hoe meer dan hij geneigd zal zijn om zijn Belgische positie te dumpen.

Stefan Duchateau: “Maar een dergelijke analyse past helaas in niemands ‘ kraam. Hierbij wordt immers aangegeven dat het volstaat een redelijk “daadkrachtige” financieel-economische regering op poten te zetten om de hakbijl van het ratingbureau te vermijden en dat ons zelfs nog wat tijd rest. Of anders gesteld, indien men het communautaire probleem even “parkeert” , dan komt de spread vanzelf naar beneden, maar dan is tevens het drukkingsmiddel om fundamentele vooruitgang te boeken, weg. Een spelletje blufpoker lijkt de te verwachten politieke strategie, ondanks de verenigde oproep van Belgische bedrijfsleiders. Deze oproep is overigens gebaseerd op wat éénzijdige analyse.”