Jan Holvoet (Aphilion): “Beleggen in de landenfactor is moeilijk geworden”

Eén van de meest opmerkelijke economische waarnemingen van de afgelopen maanden is de heropleving van de Duitse economie. Hoe meer er in de rest van de wereld over een “double dip” gesproken werd, hoe meer Duitsland op z’n élan bleef verder gaan.

Jan Holvoet (Aphilion): “En dat terwijl de rest van (Zuid)-Europa van crisis naar crisis lijkt te gaan. Met de invoering van de euro (voor de beurzen op 1/1/99) werd het belang van de “de landenfactor” binnen Europa goed en wel begraven. Vrijwel alle institutionele beleggers schakelden in hun beleggingsproces over van landen- allocatie naar sector-allocatie.”

Landenfondsen moesten de baan ruimen voor sectorfondsen, analisten die voordien gespecialiseerd waren in een land moesten zich vlug omscholen (in het beste geval) en een sector onder de knie krijgen.

Holvoet: “Dit institutionele feit op zich betekende een heel sterke stimulans voor de feitelijke (vs. de politiek/juridische) eenmaking van de Europese kapitaalmarkt. En ook mondiaal bleef het niet zonder gevolgen. Want sector-specialisten en -fondsen beperken zich niet tot één regio, maar doen het globaal. Dit was een belangrijke reden waarom er toen zoveel Europees geld richting Amerikaanse beurs gestroomd is en de dollar die nieuwe euro moeiteloos ter plekke liet.”

Maar nu zouden landen dus toch weer meetellen. Een verschillend begrotingsbeleid en een andere huizenmarkt nog aan toe, maar een verschillende conjunctuur? Hebben we de landenfactor te vroeg afgeschreven en nemen we deze best terug op in onze modellen allerhande?

Holvoet: “Zoals zo vaak doet een grafiek relativeren. Want wat zien we? Niettegenstaande de voor iedereen onverwachte sterkte van de Duitse economie presteerde de beurs er toch maar grotendeels in lijn met de andere Europese beurzen. En dat is niet omdat landen niet meer meetellen, maar omdat beurzen niet langer hun land adequaat weerspiegelen. Je moet maar het Duitse SAP met het Amerikaanse Oracle vergelijken om te zien dat het om twee zeer gelijkaardige bedrijven gaat: globaal gespreide klanten, globaal gespreide kostenbasis (personeel). De ene toevallig Duits en op een Duitse beurs genoteerd, de andere Amerikaans. En zo kan je het rijtje van de DAX afgaan en nog tal van voorbeelden vinden. Dus: ja de landenfactor telt nog mee, maar je kan er eigenlijk niet meer in beleggen. Een ‘Duits’ aandeel bestaat niet.”