‘Er is nood aan een grootschalige campagne om de Belgen het nodige beursrealisme bij te brengen’

In België wordt zelden in realistische termen over de beurs gesproken. De meeste Belgische spaarders blijven ervan weg omdat het in hun ogen ‘een casino’ is. Weinigen zien de beurs als een kans om op lange termijn vermogen op te bouwen. En de weinige Belgen die zich wel aan beleggen wagen, willen dat alleen doen in zogenoemde goedehuisvaderaandelen, die minder risicovol en meer stabiel zouden zijn.

Die twee ideeën zijn pure zelfbegoocheling. De bredere aandelenmarkt is op een termijn van vijftien jaar of meer geen goktent, maar eerder een groeimachine waar de kansen in het voordeel van de belegger liggen. Over een lange termijn gezien, is de beurs de enige arena waar spaarders hun vermogen kunnen beschermen tegen het koopkrachtverlies dat ze gegarandeerd lijden op hun spaarboekje. Een goedehuisvaderaandeel is dan weer een illusie omdat geen enkel aandeel op zichzelf volledig risicoloos en stabiel kan zijn. Het is de belegger die zich moet gedragen als een goede huisvader, zijnde een rationele en verantwoordelijke persoon.

Er is dringend nood aan een grootschalige financiële geletterdheidscampagne om de Belgen het nodige beursrealisme bij te brengen, om duidelijk te maken dat de beurs vooral kansen biedt en dat de risico’s vooral intrinsiek bij de beleggers zelf liggen.

Nog beter zou zijn dat de overheid een staatspensioenfonds opzet met breed gediversifieerde en goedkope indexfondsen, waarmee alle werknemers van aan het begin van hun loopbaan hun pensioenvermogen kunnen opbouwen. Dan hoeven ze zich geen zorgen meer te maken of ze zich als een rationele en verantwoorde belegger gedragen of niet.