Als de rijkste 20 procent van de bevolking rijker wordt, remt de economische groei af. Als de armste 20 procent rijker wordt, krijgt de economie een duw in de rug. Dat blijkt uit een studie van het IMF.
De toenemende inkomensongelijkheid knabbelt aan de economische groei. Volgens een studie van het Internationaal Monetair Fonds over 156 landen daalt het bruto binnenland product (bbp) van een land in vijf jaar met 0,08 procentpunt als de rijkste 20 procent van de inwoners 1 procentpunt rijker wordt. Wordt de armste 20 procent 1 procentpunt rijker, dan stijgt het bbp de daaropvolgende vijf jaar met 0,38 procentpunt.
Als de inkomensongelijkheid toeneemt, krijgen armere gezinnen het moeilijk om gezond te leven en te investeren in de opleiding van hun kinderen. Dat speelt de economische groei van een land parten. Als armere gezinnen wel kunnen investeren in de ontwikkeling van hun kinderen, stelt dat de toekomstige productiviteit en de economische groei van een land veilig. Als de rijkste groep van de bevolking rijker wordt, vertraagt de economische groei doordat zij een kleiner deel van hun inkomen uitgeven.
Goede opleiding cruciaal
Volgens het IMF is een goede opleiding de oplossing om de toenemende inkomensongelijkheid een halt toe te roepen. De studie onderstreept dat hoogopgeleiden in vergelijking met hun laagopgeleide collega’s steeds beter worden betaald. Dat is volgens de organisatie een van de voornaamste verklaringen voor de toenemende inkomensongelijkheid in de westerse landen.
De organisatie pleit daarbij voor kwaliteitsonderwijs en het wegwerken van financiële barrières voor studenten die een hogere studie willen volgen. “Hogeropgeleide werknemers kunnen beter het hoofd bieden aan technologische veranderingen die de productiviteit verhogen”, schrijft het IMF in de studie.
Ook een herverdelend belastingsysteem zou bevorderend zijn voor de economische groei. Volgens de studie moeten meer landen werk maken van een progressieve inkomensbelasting, maatregelen tegen belastingontduiking en een doelgerichte sociale zekerheid. Ook fiscale voordeelregimes waar enkel de superrijken van kunnen profiteren – zoals op aandelenopties – moeten voor de bijl, als de landen de ongelijkheid willen wegwerken.
