Wat heeft een overheidsfonds te zoeken in de gehaaide modewereld?

Nu FNG gered moet worden, zullen banken, aandeelhouders, obligatiehouders en leveranciers nog eens in de buidel moeten tasten, zegt Trends-redacteur Kurt De Cat.

Het debacle bij FNG, de beursgenoteerde holding boven modemerken als Brantano, Miss Etam en CKS, doet vragen rijzen. Het ambitieuze buy-and-buildverhaal van drie ingenieurs-ondernemers blijkt gestoeld op een gevaarlijke cocktail van risico’s, torenhoge schulden en schimmige transacties via complexe aankoopstructuren. De transparantie is ver te zoeken. Bepaalde bestuurders hadden er geen benul van hoe zwak de financiële balans van de groep was. Anderen trokken zich op tijd terug. De beurswaakhond FSMA had al langer vragen bij bepaalde overnames en dubieuze deals van FNG, maar er kwamen geen duidelijke antwoorden.

Ondertussen weten we dat de modegroep een schuldenberg van 734 miljoen euro torst. Voor 2019 biechtte FNG een nettoverlies van 292 miljoen euro op. Het bedrijf wordt geherstructureerd, in België gaan 47 winkels dicht en er staan 287 banen op de tocht. In dat onwelriekende wespennest figureert ook de Participatiemaatschappij Vlaanderen (PMV), het investeringsfonds van de Vlaamse overheid. Die investeerde miljoenen in FNG en regelde achtergestelde leningen en waarborgen. Als het faliekant afloopt met FNG, kan Vlaanderen tot 32 miljoen euro verliezen aan dit roekeloze retaildrama.

Investeren is risico’s nemen en de goede dossiers selecteren is een kunst. Maar wat heeft een overheidsfonds te zoeken in de gehaaide modewereld? En heeft PMV zijn huiswerk wel grondig gemaakt vooraleer er geld werd ingepompt? Nu FNG gered moet worden, zullen banken, aandeelhouders, obligatiehouders en leveranciers nog eens in de buidel moeten tasten. De overheid kan alleen met vers kapitaal over de brug komen als FNG eindelijk werk maakt van een transparant en goed bestuur.