MUZIEK. DENDERMONDE WORLDWIDE

Vision, zo heet de cd. Muziek uit de 12de eeuw, in een New Age-arrangement. Moet je nu gruwelen omdat de gezangen van de Duitse abdis Hildegard von Bingen (1098-1179) met een 20ste-eeuwse elektronische saus overgoten worden ? Of moet je “didaktisch verantwoord verheugd” zijn omdat de vrij onbekend gebleven komponiste op die manier eindelijk door een groter publiek gesmaakt wordt ? Het zal Steven Murphy een zorg wezen : als de cd maar goed verkoopt. Murphy, topmanager van het Amerikaanse label Angel Records, de klassieke-muziekdivisie van reus EMI in de VS, is de man die met het idee kwam om de zanglijnen (oospronkelijk zonder instrumentale begeleiding) uit de Symphonia armonie celestum revelationum van Hildegard von Bingen te laten orkestreren door Richard Souther, een muzikale duivel-doet-al uit de VS. Het resultaat van die cross-over blijkt uiterst goed te verkopen. In de VS gingen sinds de cd op de markt kwam in november ’94 reeds meer dan 200.000 eksemplaren over de toonbank, in België tot nu toe zo’n 12.000.

De wereldwijde lancering van dit muziekschijfje had plaats in… Dendermonde. Dat zit hem zo : van de komposities van Hildegard von Bingen zijn twee handschriften bewaard gebleven : één in Wiesbaden en één dat na enige omzwervingen in de abdij van Dendermonde terechtkwam. Rond 1140 stuurde Hildegard von Bingen een brief naar de abt van Villers-la-Ville. Ze voegde daar ook een handschrift van een kompositie bij, dat later terechtkwam bij de paters van Affligem. Die paters zochten ten tijde van de Franse Revolutie, met wat ze uit de plunderingen wisten te redden, een onderkomen in Dendermonde, waar het handschrift van Hildegard von Bingen sedertdien is gebleven.

De verkoop van Vision roept herinneringen op aan dat andere onverwachte sukses van enkele jaren geleden : de gregoriaanse gezangen van de benediktijnermonniken uit het Spaanse Santo Domingo de Silos. Die Canto Gregoriano ook door EMI uitgebracht, maar dan wel in autentieke versie, zonder “hedendaagse inkleuring” kende in heel Europa een enorm sukses, en werd nadien op de Amerikaanse markt ook voor Murphy’s Angel Records een best-seller : in de VS werden er 3 miljoen cd’s van verkocht. Steven Murphy had er voor de VS een wat andere marketingcampagne (kostprijs : 1 miljoen dollar) voor uitgewerkt, meer gericht op de Amerikaanse mainstream : het album werd er Chant gedoopt, en aangekleed alsof het om een rockalbum van bijvoorbeeld The Who uit de jaren ’70 ging.

Murphy leerde de business kennen in de uitgeverswereld. Hij vertoefde zes jaar als redakteur bij Simon & Schuster, waar hij promoveerde tot hoofd van de afdeling reisboeken. Hij werd er in 1990 weggekocht om het zwalpende label Angel Records te gaan managen. Hij bracht het hoofdkwartier over van Los Angeles naar New York, verhuisde de produktie van Duitsland naar de VS, en introduceerde een beter voorraadbeheer. Daarna besloot hij dat het tijd was om de paden van de strikt klassieke muziek te verlaten : “Laat ons uitzoeken welke andere dingen onze klanten kopen en hen dat dan ook aanbieden. ” Zo komt het dat Angel Records nu ook groeit in de opnames van Broadway-musicals, die lange tijd zowat het exclusieve domein van konkurrent RCA waren geweest.

STEVEN MURPHY (ANGEL RECORDS) De Amerikaan die Dendermonde even in de schijnwerpers plaatste, met demuziek van Hildegard von Bingen.