Lezersbrief: Voor de rijken is het nooit genoeg

In zijn ondertussen beruchte speech presteerde Jan Pieter De Nul het om de werknemers te schofferen en de sociaal verzekerden als luiaards te bestempelen. Politici zijn dan weer idioten die bedrijven wegbelasten. Maar wie is die man eigenlijk?

Jan Pieter De Nul heeft een persoonlijk vermogen van 1,5 miljard euro en werd veroordeeld tot een celstraf wegens omkooppraktijken. De omzet van de Jan De Nul Groep is dankzij de inzet van de werknemers de jongste vijf jaar verdubbeld. De overgedragen winst steeg van 395 miljoen in 2006 naar 1,6 miljard euro in 2012. De Nul betaalt 10 procent vennootschapsbelasting, zijn werknemers al vlug het vierdubbele.

De Nul haalt uit naar de schulden van de overheid. Hij vergeet dat hij zelf langetermijnleningen aangaat, dat de overheid de banken en de economie redde, en dat hijzelf zijn bedrijfsrisico’s afschuift op de overheid (u en de vele andere luiaards dus) en de winsten voor het bedrijf houdt. Zo heeft de Belgische staat zich zopas nog borg gesteld voor de enorme risico’s die De Nul voor het gaswinningsproject op de Noordpool neemt. Dat deze werken in opdracht van Vladimir Poetin een ramp kunnen betekenen voor het milieu, zullen we maar verzwijgen.

Bij De Nul mag je vooral niet lui zijn. De spectaculaire winsten werden vooral gerealiseerd door het personeel harder te laten werken. Vandaag blijkt dat de kosten per werknemer stegen tussen 2003 en 2012 met slechts 19 procent, maar de productiviteit met 78 procent. Kassa, kassa! Dit heeft natuurlijk ook te maken met de meedogenloze uitbuiting van vooral Indiërs en Chinezen bij tal van werken die De Nul uitvoert, onder meer in Dubai en Abu Dhabi. Daar werken de mensen voor een paar tientallen dollars per maand in de afschuwelijkste omstandigheden, zonder enige arbeids- of sociale bescherming en vooral zonder die lastige vakbonden. Vragen om meer loon of elementaire bescherming op het werk betekent onverbiddelijke terugsturing naar het land van herkomst. Dat is natuurlijk wat De Nul ook hier wil: de mensen zo behoeftig maken dat ze verplicht zijn om voor wat kleingeld te werken. In Dubai en Abu Dhabi worden de Indiërs zelfs ontslagen, omdat de Chinezen voor nog minder werken. Als De Nul zegt dat er werk is voor iedereen die wil werken, moet dat in deze context worden gezien.

Wat we ons afvragen, is wat deze man beweegt. Hij heeft zo veel geld dat hij het onmogelijk kan verteren in honderd mensenlevens, maar toch wil hij meer, meer en meer. Het is een teken van de tijd dat veroordeelde fraudeurs zoals De Nul een forum krijgen, ernstig genomen worden door politici waarvoor hij zelf geen greintje respect heeft, en bovendien een prijs kan krijgen als Manager van het Jaar. Arm Vlaanderen. Als het aan De Nul ligt, bouwen we morgen onze sociale zekerheid netjes af en bedanken we de werkgevers dat we nog mogen werken. Charles Woeste en fabrieksdirecteur Borremans zijn in het Aalst van Daens nooit veraf.

Katrien Neyt, gewestelijk secretaris ABVV Oost-Vlaanderen – Erwin Callebaut, voorzitter ABVV Oost-Vlaanderen