Gregory in Douala

‘C’est comment?’ *

(*) Zo begroet men elkaar steevast in Kameroen. Engels is hier de voertaal, maar de inwoners spreken ook Frans en tal van lokale dialecten.

Wie? Gregory Delacroix (29)

Waar? Douala, de grootste stad van Kameroen en een belangrijke havenstad

Functie? Compensation & benefit integration manager voor Zwart Afrika bij de petroleummaatschappij Schlumberger.

In het buitenland sinds? Elf maanden, samen met zijn vrouw Tatiana. Het gaat om zijn eerste professionele opdracht in het buitenland.

In het buitenland tot? “Ik blijf hier tot het eerste kwartaal van 2013. Daarna vertrek ik naar een ander land, wellicht Houston in de Verenigde Staten of Dubai.”

Op eigen initiatief? Nadat hij eerder vijf jaar aan de slag was geweest voor de verzekeringsmaatschappij John Hancock in Brussel, stelde Schlumberger, een van Gregory’s klanten, hem een functie voor in Kameroen. “Het is een regio waar je niet vaak terechtkomt als werknemer”, klinkt het. “Voor mij vormde het dan ook een mooie opportuniteit om over te stappen naar een groep die prima carrièremogelijkheden biedt.”

Aantal bezoeken aan België? Drie keer sinds zijn vertrek. Gregory’s vliegtickets en die van zijn vrouw worden betaald door de onderneming.

Loon? “Mijn nettoloon is waarschijnlijk verdrievoudigd door een gunstiger belastingsregime en voordelen als gratis huisvesting en een wagen met chauffeur.”

Verwelkomd onder luid applaus

“De lokale bevolking komt samen aan de landingsbaan van de luchthaven. Wanneer een vliegtuig landt, applaudisseren ze en lijkt het wel of de Messias is neergedaald. Bioscopen heb je hier niet, dus dit is zo’n beetje de attractie van de dag. Het onthaal is fenomenaal. Ook de manier waarop familieleden en families elkaar helpen, is fantastisch in Kameroen.”

Je voelt je hier heel veilig

“Hier wonen christenen en moslims zonder problemen samen. Het politieke regime is stabiel. President Paul Biya ( foto) staat al dertig jaar aan het hoofd van het land. Je voelt je hier heel veilig. Maar dat betekent niet dat je met je voorrechten te koop moet lopen en de lokale bevolking moet provoceren door ostentatief dure juwelen te dragen.”

Geen files

“De Schlumberger-groep past in Kameroen voor de expats een autodeelsysteem toe met chauffeur. Uit veiligheidsoverwegingen mogen we niet zelf rijden. Elke ochtend wacht de chauffeur me dus op om me naar het werk te brengen. En aangezien er geen files zijn, komen we daar een kwartiertje later al aan. Het nadeel van deze veiligheidsmaatregelen is dat je 48 uur vooraf toestemming moet vragen aan de maatschappij telkens als je de stad wilt verlaten, bijvoorbeeld om het land wat te verkennen. Mijn vrouw, die momenteel niet werkt, voelt zich daardoor wat opgesloten, omdat ze zich niet vrij kan bewegen. Een ander negatief aspect is de zeer slechte kwaliteit van de telefoonverbindingen binnen Afrika en de internetverbindingen.”

Competente medewerkers

“Toen ik arriveerde, had ik wel wat vooroordelen over de capaciteiten van de Kameroeners”, zegt Gregory Delacroix, die door zijn lokale collega’s boss of chief wordt genoemd. “Hun competentie heeft me echter aangenaam verrast. Bovendien zijn ze niet alleen capabel, maar werken ze ook hard.” Zijn taak bestaat erin de loonroosters, het hr-beleid en de sociale voordelen te harmoniseren van drie ondernemingen in Afrika die de groep verworven heeft. “Alles samen gaat het om zo’n 2000 personen verspreid over twaalf landen. Het is een hele uitdaging, want de markt is klein: er zijn weinig verzekeringsmaatschappijen en weinig consultants.”

SANDRINE VANDENDOOREN