“Deze onderneming was in shock. We stonden perplex”

Aan het bod van Belgacom op Telindus ging een charmeoperatie vooraf die een grondig voorbereid overnameplan camoufleerde. “Deze onderneming was in shock, maar we moeten die bladzijde durven omslaan en naar de toekomst kijken,” zegt Telindusvoorzitter Jan Steyaert.

Slaatje van Oostendse garnalen en Oostendse vis stonden op het menu van het memorabele etentje bij Pierre Drion van vermogensbeheerder Petercam, waar bestuurster Paula Cordier-Vancoppenolle en vicepresident Carmen Cordier van Telindus kennismaakten met Belgacomtopman Didier Bellens. “Het dessert was Brussels,” grapt Telindusvoorzitter Jan Steyaert. Daar gebeurde de aankondiging dat Belgacom nog altijd brood zag in Telindus. Twee dagen later maakte de telecomoperator bekend dat het een vijandig overnamebod op Telindus lanceert. De groep Cordier slaat een pijnlijke bladzijde om, maar zet de puntjes op de i.

TRENDS. Het bod van Belgacom op 29 september had een voorgeschiedenis?

JAN STEYAERT (TELINDUS). “Halverwege september werd ik door managing partners Pierre Drion en Marc Ooms van Petercam uitgenodigd op een avondetentje. We praatten een beetje over het verleden, de introductie op de beurs, Mobistar. En toen vertelde Pierre Drion dat Belgacom nog altijd geïnteresseerd was in Telindus. Ik glimlachte en zei dat dit niet de eerste keer was. We hadden vroeger al contact gehad met wijlen John Goossens. En er was een studie geweest over de compatibiliteit van Telindus en Belgacom. Voor ons was dat een vergeten zaak. Op het einde van dat dinertje werd mij gevraagd of ik bereid was om Didier Bellens te ontmoeten. ‘Geen probleem,’ zei ik. Ik informeerde Carmen Cordier en Ronald Everaert en – op vraag dus van Pierre Drion – ontmoette ik Didier Bellens bij Petercam. Bellens vertelde me daar hoe Belgacom een integrator zou kunnen gebruiken en het beter zou kunnen doen door samenwerking. ‘We zouden graag aan de raad van bestuur van Belgacom willen voorleggen of wij een dossier mogen bekijken,’ vertelde hij. Ik zei hem dat ik dan toch eerst even met de referentieaandeelhouders tot bij hem wilde komen.”

Wanneer ging dit gesprek door?

STEYAERT. “Wij spraken af voor een etentje bij Pierre Drion op dinsdagavond, 27 september. Mevrouw Paula Cordier was er, Carmen ook. Didier Bellens deed dezelfde uitleg. Carmen repliceerde dat onze onafhankelijkheid belangrijk was, dat wij klanten hadden die ons daar specifiek op aanspraken. Het ging er heftig aan toe.”

CARMEN CORDIER (TELINDUS). “Ik legde Didier Bellens uit dat we bezig waren aan ons driejarige strategische plan, Flagship 2006. De raad van bestuur had dat goedgekeurd. Waarom zouden wij dat niet afwerken als we erin geloofden?”

STEYAERT. “Waarom niet opnieuw samenwerken, zoals Telindus dat ook met Base en Mobistar doet en zoals Telindus ook in het verleden met Belgacom heeft gedaan, stelde ik uiteindelijk aan Didier Bellens voor. Twee dagen later – donderdagmiddag – kreeg ik een telefoontje van Didier Bellens: ‘Meneer Steyaert, onze raad van bestuur heeft deze morgen beslist dat wij, omdat het dossier al ver gevorderd is, de Commissie voor het Bank-, Financie- en Assurantiewezen moeten verwittigen. ‘ Ik stond perplex. Dat is het verhaal.”

De deal was dus grondig voorbereid. Een bewuste zet van Belgacom, een buitenkansje voor zakenbankier Petercam en Telindus werd het aangeschoten wild?

STEYAERT. “Wij kunnen dat toch niet anders vertalen? Bij een normale bieding gaan de aandeelhouders van beide partijen met elkaar praten, een duidelijk strategisch plan uitwerken, een integratieplan detailleren, overeenkomen over prijszetting en andere belangrijke aspecten. Deze onderneming was in shock. Iedereen was verwonderd, onze vakbond was verwonderd. Zoiets was nooit op tafel gekomen. Wij wisten van niets. Maar ik denk dat we nu positief moeten kijken naar de toekomst van de onderneming en haar maximale kansen geven om haar Flagship 2006-plan te realiseren.”

Hebben jullie zelf nooit vooraf aan bijzondere beschermingsmaatregelen gedacht?

STEYAERT. “We wisten dat we het Covatelgebeuren ( nvdr – de stichting administratiekantoor van de groep Cordier) moesten uitbreiden. De aandeelhoudersovereenkomst liep eind 2005 af. Er waren contacten met investeerders, ook buitenlandse. Wij waren dat aan het finaliseren.”

U hebt nooit voordien het ‘worst-case scenario’ van een bod voor ogen gehad?

CORDIER. “Neen. Je moet uitgaan van je eigen kracht en het plan zo succesvol uitvoeren dat de cijfers goed zijn, dat je goede prestaties neerzet. Dan moet je geen defensieve tactieken ontwikkelen. Ons nadeel was dat we midden in het plan Flagship 2006 zaten, dat we nog niet ver genoeg geëvolueerd waren.”

STEYAERT. “Dit is een business van mensen. Die ga je toch niet inkopen met een vijandige attitude?”

De overname door Belgacom is daarvan toch wel het tegenbewijs?

STEYAERT: “Belgacom heeft binnen 48 uur ingezien dat ze hun tactiek moesten veranderen. Men heeft er daarna alles aan gedaan om dat vijandige klimaat om te draaien in een open debat, een vriendelijk debat aan alle kanten.”

CORDIER. “Met de benoeming van ING als nieuwe adviseurs ( nvdr – van de raad van bestuur van Belgacom) kon er weer gepraat worden. De oprichting van een Stichting Telindus zorgt voor een aantal garanties. De stichting kijkt nu toe op de ‘zachte’ issues: de onafhankelijkheid, de tewerkstelling, het behoud van de naam, en de mogelijkheid – de zogenaamde Chinese walls – om op een autonome manier te kunnen handelen met onze klanten, zonder dat Belgacom zich gaat opwerpen in bepaalde dossiers. Voor Belgacom is dat geen intentieverklaring, maar een juridisch engagement. Allen & Overy heeft dat voor ons uitgewerkt. Het systeem is ook gebruikt voor de fusie tussen de Generale Bank en ASLK.”

Als Belgacom binnen 24 maanden een herstructurering begint, mag het dat?

STEYAERT. “Als de chief executive officer ( nvdr – Ronald Everaert) beslist tot een herstructurering, heeft hij die bevoegdheid. De Stichting kan aan de alarmbel trekken als Belgacom een bepaalde verplichting zou aangaan om te herstructureren die niet binnen een economisch aanvaardbaar geheel valt. Maar uiteraard kunnen we niet zeggen dat we zoveel mensen móéten houden. Je moet de rentabiliteit en de continuïteit van de onderneming vrijwaren.”

Wie bestuurt de Stichting Telindus?

STEYAERT. “Twee onafhankelijke bestuurders uit de huidige raad van bestuur en verder Paula en Carmen Cordier en ikzelf.”

Heeft het management van Telindus na de overname een bonus gekregen?

STEYAERT. “( plotse stilte) Daar kan ik geen commentaar op geven.”

Er zijn voorbeelden in het buitenland waarbij het management na een overnamebod voor het bewezen werk ook een bonus krijgt.

STEYAERT. “( afgemeten) Ik kan u garanderen dat er geen bonussen zijn uitgekeerd vanwege deze zaken.”

CORDIER. “Er is een verschil tussen een management dat de opdracht heeft een bedrijf te verkopen en een bedrijf dat bij verrassing wordt genomen. Dat is een heel andere context.”

U moet nu kiezen tussen het voorzitterschap van Telindus en van Mobistar. We horen dat u voor Mobistar zal kiezen en dan via de Stichting bij Telindus betrokken zou blijven.

STEYAERT. “Ik wil daar nog eens rustig over nadenken. Ik wil in eerste instantie mijn werk afmaken en de cijfers voor 2005 afleveren.”

Bruno Leijnse, Piet Depuydt