DE WAALSE MACHTSPOSITIE. DESINTEGRATIE EN KEERPUNT. Andere tegenkrachten

De degradatie en daarmede de desagregatie van het land zijn dezer dagen in een nieuw stadium getreden, en het is overbodig sommige vaststellingen te herhalen. Het leggen van de verbanden is dit echter niet ; ik stel voor om hierbij de positie, de plaats van Wallonië als uitgangspunt te nemen. Dit was sedert lang, en meer en meer zo sedert de vorige partijpolitieke ommekeer (deze van 1987), een buitensporige en getrapte machtspositie.

Eén partij, waarin de Luikse vleugel deze van Henegouwen en van Brussel overheerst, domineerde het hele Waalse politieke landschap met de andere partijen. Zij was daarmee in een voordelige positie om ook in Brussel politieke allianties aan te gaan en werd bijzonder kredietwaardig, ook buiten de politiek, in het Belgische establishment.

Inzonderheid de karakteriële minderwaardigheid van de Vlaamse politieke bovenlaag deed de operatie ook in Vlaanderen slagen buiten alle verwachting. Men mag ook niet uit het oog verliezen dat daarachter Frankrijk stond, met een irreëel groot aandeel in Europa.

KOMPENSEREN.

Men kan beginnen met de Europese verhoudingen en de mislukking van de door Frankrijk beheerste Europese integratie. De vaststelling is algemeen : Frankrijk is over zijn hoogtepunt heen.

Nu zou men veronderstellen dat dit land zijn verloren voorrangspositie in Europa zou trachten te kompenseren door het nauwer aanhalen van de banden, zo niet met België in zijn geheel (dat ook in Franse ogen moet hebben opgehouden te bestaan), dan althans met Wallonië dat al jarenlang aansluiting zoekt in die richting.

Het is evenwel duidelijk merkbaar dat Frankrijk dit de moeite niet acht, en allicht ook niet doenbaar. Geen enkele band van solidariteit doorkruist de Franse inspanningen om Europese ekonomische voordelen te verschaffen aan Noord-Frankrijk, een direkte mededinger van Wallonië op dit gebied.

DEFENSIEF.

De relaties van Wallonië in noordelijke richting zijn verzwakt, in de eerste plaats wat Brussel betreft. Dit is een niet-Waalse entiteit, zelfs indien de verfransing in en rond Brussel algemeen en nog in volle expansie zou zijn, wat alleen reeds als neveneffekt een potentiële beschadiging meebrengt van de Waalse identiteit.

Het Waalse offensief daar (en overigens ook in de Voerstreek en allicht elders) is territoriaal, uiterst irriterend voor de Vlamingen en ook zo gewild. Bij nader toezien is het echter het tegendeel van een offensief, in feite een defensief.

Het grote feit waaraan het geen afbreuk doet, en dat het inspireert, is het voorhanden zijn in dit land van een massieve en territoriaal kompakte Vlaamse meerderheid. Men kan deze meerderheid psychologisch complexeren en politiek en vooral institutioneel neutralizeren, maar men kan de verschuiving van het zwaartepunt naar het noorden niet tegenhouden ; wel vertragen, zeer tot nadeel van alle betrokkenen.

VERANDERING.

Zo ook met de aanstaande verkiezingen, en niet enkel wegens omstandigheden die eraan voorafgegaan zijn. De politieke koalitievorming voor de federale regering zal beslist worden door de verkiezingsuitslag in Vlaanderen van de drie mogelijke regeringspartijen en overigens ook (maar steeds in Vlaanderen) van de vierde “onmogelijke” partij, de “anti-politieke” partij.

Woordenkramerijen of krachtpatserijen zullen meer dan ooit ten beste gegeven worden in de richting van het tegendeel, maar zij zullen de verandering in feite alleen bevestigen omdat zij hun enige verklaring zal zijn.

De lasten van de degradatie door de voortzetting van de huidige politieke machtsverhouding zijn ondraaglijk en strekken zich uit over alle regio’s en communauteiten, maar toch zijn de effekten zeer verschillend, d.w.z. er is een desintegratie aan de gang. Andere tegenkrachten worden opgeroepen. Dan zal het zelfs een keerpunt zijn.

LODE CLAES

Lode Claes is voorzitter van de redaktie-adviesraad.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content