“Als ik zing, vergeet ik alles”

“Toen ik kind was, ging ik elke zondag met mijn ouders naar de kerk in Ekeren. De missen werden opgeluisterd door een kinderkoor. Dat vond ik prachtig, ik wilde daar ook staan. Zonder dat mijn ouders het wisten, heb ik op een woensdagnamiddag aangeklopt bij de pastoor, die ook de dirigent was. De zaterdag daarop deed ik al mee. Ik was acht. Sindsdien is het nooit meer gestopt. Ik heb alle leeftijden doorlopen bij de C-Koren, tot Cantando nu. We zijn een van de beste niet-professionele koren in Vlaanderen.

“Elke week is er een repetitie van twee uur. Ik ben altijd op post, behalve als ik voor mijn werk in het buitenland ben. Vaak zingen we moeilijke, achtstemmige stukken. We werken stevig met de dirigent om die partijen als één stem te doen klinken. Niemand mag eruit springen, want dan klinkt het minder mooi. Daarvoor moeten niet alleen de stemmen naar elkaar toe groeien, je bereikt alleen resultaten als je ook als groep aan elkaar hangt. Alleen kun je niets, samen kun je alles — net zoals in een bedrijf.

“Muziekschool heb ik nooit gevolgd. Ik kan nog altijd geen noten lezen. Ik heb mijn eigen manier gevonden om een partituur te volgen, maar ik moet wel extra mijn best doen om een stuk te leren. Als ik zing, vergeet ik alles. Dat is de kracht van muziek. Ik doe ook aan sport, om fit te blijven. Maar op de loopband malen de gedachten aan mijn werk door.”

Noten op een blad

“Vier à vijf keer per jaar geven we een concert. Dat heb je nodig als je in een koor zingt, de inzet van zangers gaat crescendo naarmate ze naar een optreden toe groeien. Het geeft een geweldig gevoel als je het publiek kunt ontroeren of blij maken met muziek — en dat terwijl we gewoon zijn vertrokken van een blad papier met wat noten.

“We zingen zowel klassieke als hedendaagse stukken. Een van mijn favorieten is Lux Aeterna van Morten Lauridsen, een hedendaagse Amerikaanse componist. Sinds we een opname van dat concert op YouTube hebben gezet, is die al 137.000 keer bekeken.

“Een ander lievelingsstuk is het Requiem van Mozart, dat we in de Carolus Borromeuskerk in Antwerpen hebben gebracht, met een orkest en solisten. Dat werk zet ik het vaakst op als ik op reis of op de baan ben. Maar ik luister niet alleen naar klassieke muziek en opera, ik hou ook van jazz en pop. Klara staat aan, maar evengoed Radio 2. ”

Ieder zijn zeg

“Op mijn zestiende werd ik bestuurslid van een koor, intussen ben ik 25 jaar algemeen voorzitter van de C-Koren. We zijn de grootste koororganisatie van België, met acht koren en bijna vierhonderd leden. Dat voorzitterschap vraagt inzet, maar als je dat graag doet, neem je dat erbij. Bovendien is de verantwoordelijkheid enorm gedelegeerd, want we kunnen rekenen op 75 vrijwilligers. Niemand wordt betaald. Dat is uitzonderlijk in het koorleven, maar misschien verklaart het wel gedeeltelijk ons succes.

“Mijn belangrijkste taak is al die vrijwilligers te motiveren, om samen tot resultaten te komen. Er is weinig verschil met een bedrijf leiden. Het helpt dat ik geen autoritaire, maar veeleer een participatieve managementstijl heb. Ik vind het team belangrijker dan mezelf, iedereen mag zijn zeg doen.

“Mijn passie voor zingen heeft ook onze kinderen aangestoken. Annechien en Lauren zijn 21 en 22, allebei zingen ze al sinds hun kindertijd in de C-Koren. Mijn dochter is nu ook bestuurslid van een koor. Mijn zoon is jazzpianist in zijn vrije tijd én een jonge ondernemer. Ook de passie voor organiseren delen we. Fantastisch om te zien.”

WIM VER ELST, FOTOGRAFIE JONAS LAMPENS