Bent u verzekerd tegen terreur?

Onze columnist Wauthier Robyns zoekt uit op welke manier u verzekerd bent voor de schade veroorzaakt door terreuraanslagen. Hij kijkt daarvoor naar het voorbeeld van de aanslag op de WTC-torens op 11 september 2001.

Tientallen doden in Parijs en enkele dagen dreigingsniveau 4 in eigen land: het is ineens heel duidelijk hoe kostbaar onze veiligheid is. Gevoelens treden dan op de voorgrond: medeleven (“Je suis Paris”), maar ook angst of onzekerheid. Aan de meer rationele kant rijst de vraag hoe wij beschermd zijn tegen de materiële gevolgen van terreur, en dan komen de verzekeringen in beeld: de opvang van particulieren is naar behoren geregeld, voor bedrijven en hun verzekeraars is vernuft en maatwerk aangewezen.

Verzekeringen kunnen geïsoleerd geweld aan. Oorlogen vormen het andere uiterste: de recente herinneringen aan de verwoestingen van de “Groote Oorlog” maken duidelijk dat noch kansberekeningen, noch financiële voorzieningen daartegen opgewassen zijn. Daarom wordt het risico (burger)oorlog meestal niet opgenomen in een verzekeringspolis..

Terreur zit tussen die twee uitersten. Na de aanslagen van New York en in Madrid heeft België, zoals andere landen, een wettelijke regeling ingevoerd om de continuïteit van verzekeringswaarborgen te garanderen. In een reeks verzekeringen die voor particulieren van belang zijn, is terreurschade gedekt. Dat is zo voor de woningverzekering, de hospitalisatieverzekering, de levensverzekering, de dekking bij brand en ontploffing in openbare gelegenheden of nog de autoverzekering indien iemand een auto zou gebruiken om er een aanslag mee te plegen. De wet houdt ook de voorwaarden in, die bepalen of een actie als terreurdaad aangemerkt zal worden.

In andere branches en meer bepaald in verzekeringen die grotere bedrijven aangaan is terrorisme geen verplichte waarborg, maar er zijn polissen op de markt die het wel aanbieden.

Een blik op de verzekerde schade bij de aanslagen van 11 september 2001 is leerzaam. Je stelt vast dat schade aan gebouwen en vliegtuigen goed was voor 32 % van alles bijeen 43,5 miljard USD (omgerekend naar dollars van 2014). 6 % staat op het conto van arbeidsongevallen, 3 % op dat van levensverzekeringen. Nog eens 23 % gaat naar de vergoeding van derden (meer bepaald de passagiers van de vliegtuigen). Maar het meest opvallende is dat 3 % van de uitkeringen besteed zijn aan de annulering van evenementen en maar liefst 33 % aan “business interruption” of bedrijfsschade na de eigenlijke ramp.

Eens te meer blijkt dat abstracte vormen van schade zeer hoog kunnen oplopen, en hoe verstandig het is om in een risico-analyse uit te gaan van “what if?”-scenario’s om op het ergste voorbereid te zijn. Dat betreft niet alleen materiële goederen die je maar al te goed in de gaten hebt omdat je er dagelijks mee omgaat of omdat je hun waarde kent van afschrijvingstabellen. Een risk manager zal dus aandacht schenken aan catasrofeplanning en aan het sluiten van verzekeringen voor gevolgschade die het voortbestaan van een bedrijf bedreigt.

In dit verband is er een wezenlijk verschil tussen een aanslag en een dreiging: terwijl een aanslag één doelwit treft, hebben de maatregelen als gevolg van een dreigingsklimaat een veel breder bereik. De inschatting van het verstorende effect en de mogelijke schade daarvan liggen moeilijk.