‘De Chinese beurscorrectie was een ongeluk dat er zat aan te komen’

Volgens Danny Van Quaethem, Aandelenexpert bij Société Générale Private Banking was de Chinese beurscorrectie een ongeluk dat er zat aan te komen. “De hausse vertoonde alle klassieke verschijnselen van een bubbel.”

De perikelen van de Chinese beurzen werden de voorbije maanden breed uitgesmeerd in de pers. Op 23 juli adviseerde Ray Dalio om stante pede alle beleggingen in China te verkopen. Dalio is topman van Bridgewater Associates, het grootste hedgefund ter wereld met 169 miljard dollar in beheer.

Dalio zet niet alleen zijn eigen enorme geldstromen in beweging, zijn stem draagt ook ver in de wereld van de professionele beleggers. “Er zijn nu geen veilige plekken meer om te beleggen”, blokletterde de Angelsaksische pers. Volgens Dalio zal het uiteenspatten van de gigantische zeepbel de Chinese economische groei zwaar aantasten. Er werden inderdaad reusachtige bedragen “verloren”, vooral door gewone beleggers. Het feit dat de Chinese overheid de beurscorrectie kunstmatig probeerde te stoppen, verergert alleen maar de zaken. Aldus Dalio, die niet gelooft dat China zijn beoogde groei van 7 procent zal halen.

Hoewel Dalio één van de best geïnformeerde en slimste mensen uit de beleggingsindustrie is, vinden we zijn inzichten oppervlakkig, laattijdig en zelfs foutief. Na zware beurscorrecties denkt men doorgaans dat de economische groei ernstig aangetast zal worden. Dit was zo na de crash van 1987, maar ook na alle andere serieuze inzinkingen. Velen vreesden dat Amerika niet van de huizencrisis van 2007/8 zou herstellen. Toch is de Amerikaanse economie opnieuw springlevend. Uiteraard is zo’n correctie pijnlijk, verliezen sommigen aanzienlijke kapitalen en duurt het even vooraleer de economie overeind krabbelt. Maar men mag de veerkracht van het vrije ondernemersschap niet onderschatten.

De Chinese beurscorrectie was een ongeluk dat er zat aan te komen. De hausse vertoonde alle klassieke verschijnselen van een bubbel: massale deelname van particulieren en een toenemend gebruik van schulden. Er werden massaal aandelen gekocht op krediet. Bijna alle aandelen stegen extreem sterk ongeacht hun fundamentals. De waardering voor heel wat van die aandelen was torenhoog. Dit bleek evenwel niet uit de K/W voor de Chinese beursindex, die bepaald werd door de zwaargewichten – financials en industrials -, die niet meededen aan de hausse en lage koerswinstverhoudingen hadden.

Uiteindelijk waren de waarderingen echter dermate opblazen – eind maart kostten aandelen in Shanghai gemiddeld 44 keer de jaarwinst – dat een slechte afloop gegarandeerd was. In zo’n gekte worden koersen gemanipuleerd en vinden ook beursintroducties plaats van minder solide tot zelfs frauduleuze bedrijven. Zolang de hausse duurt, komen steeds meer beleggers erop af als vliegen op een rotte banaan. Iedereen die “het spel” meespeelt, is immers een winnaar.

Het is onvoorspelbaar wanneer zo’n bubbel barst. De aanleiding kan een bedrijfsschandaal zijn, overheidsingrijpen of de bubbel kan ook onder zijn eigen gewicht inzakken. De afloop is al even klassiek. Aanvankelijk is er ongeloof. Pas nadat de correctie behoorlijk diep snijdt, komt het besef. Adviseurs, bedrijven en autoriteiten worden met alle zonden beladen. Beleggers voelen zich immers in eerste instantie bedrogen en zijn al te weinig bereid in eigen hebzuchtige boezem te kijken.

De correctie op de Chinese binnenlandse beurzen oogt inderdaad bloederig. Sommige aandelen werden afgeslacht. In een ruimere context valt het echter best mee. De China Shenzhen A share index staat dit jaar nog steeds op 45 procent winst, de Shanghai Composite houdt 12 procent over. Hoewel de gespecialiseerde pers nu schrijft over het wegstromen van kapitalen uit China, zouden we ook dat fenomeen niet overschatten.

China is bezig zijn financiële markten te ontwikkelen. Dat vergt meer transparantie, een betere corporate governance, uitgewerkte marktstructuren en een goede controle-instantie. Zoiets heeft tijd nodig. Het is pas na de misbruiken in de wilde jaren twintig dat de VS werk maakte van betere beurswetten die allerlei vormen van beursmanipulatie aan banden legden. De beurscommissie (Securities & Exchange Commission of de SEC) kwam er pas na de crash van 1929. Joe Kennedy, vader van de vermoorde president, was voorzitter van de SEC. Als ervaren beursrat, zelf niet vies van enige manipulatie, kende Kennedy het klappen van de zweep. De vos werd een goede boswachter.

China gaat nu door een turbulente periode. Het economische model verschuift van een exportgedreven economie gebaseerd op de zware industrie naar een meer consumptiegerichte en hoogtechnologische maatschappij. Het zogenaamde groeicijfer van 7 procent moet met enige korrels zout genomen worden, zoals alle cijfers uit China. Maar de correctie op de beurzen en de structurele wijzigingen van de Chinese economie veranderen niets aan het feit dat China na de VS de tweede grootmacht ter wereld is, waarvan het belang de komende jaren alleen maar zal toenemen. Tenzij Mao uit zijn mausoleum opstaat.