POLITIEKE SCHIZOFRENIE

2 007 wordt voor België het jaar van de acute politieke schizofrenie. Wie de federale verkiezingen in het voorjaar wint, zal de krijtlijnen mogen uitzetten van – eens te meer – een Belgische aggiornamento. De hervorming van de instellingen als (oude) remedie voor de (nieuwe) gespletenheid waaraan dit land lijdt: federale politici die belastingen innen voor regionale politici die het geld uitgeven.

Het zal de communautaire koortsthermometer in het rood doen slaan. Vlaanderen, dat ijvert voor goed bestuur, wil meer bevoegdheden naar de regio’s overhevelen. Wallonië, dat meer voelt voor een status-quo, zal daar enkel toe bereid zijn mits de betaling van een hoge prijs (zoals: meer geld uit de federale of Vlaamse kas). Dat zal de aandacht van andere cruciale problemen afleiden.

Neem nu het aantal Belgen dat in 2007 aan het werk zal zijn. Dat zal niet hoger liggen dan in 2006 of 2005 (612 op duizend). Een zorgwekkend fenomeen. Hoewel onze economie in 2007 goed zal zijn voor 45.000 nieuwe banen – niet slecht als je bedenkt dat de oogst van de voorbije vier jaar 113.000 was – zullen we er niet in slagen meer Belgen aan het werk te zetten.

Het plaatje van de ziekteverzekering ziet er iets rooskleuriger uit. Het keurslijf van een maximale groei van 4,5 % per jaar werkt en zal in 2007 nog iets strakker worden aangesnoerd, zo luidt onze prognose. Precies omdat de federale overheid krap bij kas zit. Ook het taboe van de kernenergie zal sneuvelen, met een compromis à la Belge: het uitdoofscenario blijft in 2007 bestaan, maar de deadline zal verschuiven.

De shopping van buitenlanders op de Belgische bedrijfsmarkt zal alleen maar toenemen. Fondsen volgepropt met durfkapitaal zullen hier hun kring van doelwitten nog verder uitbreiden. Daarmee zullen ook grotere beursprooien, zoals Colruyt of Belgacom, in het vizier komen.

De Europese economie krijgt er met Duitsland opnieuw een groeicilinder van formaat bij. Aan de andere zijde van de Atlantische oceaan is het veeleer uitkijken of de VS een recessie zal vermijden. Onze confraters van The Economist, waarmee we deze jaarlijkse editie publiceren, geloven van wel.

De groeicurve van China – dat in 2006 een groei kende van 10,7 % (!) – blijft alle records tarten. President Hu Jintao zal zoals een artiest van het Chinese staatstheater moeten leren balanceren op een slap koord. Temt hij de groei om het risico op oververhitting en overcapaciteit te verminderen? Of laat hij betijen uit vrees voor werkloosheid en sociale instabiliteit?

We gokken op de laatste optie. De Olympische Spelen van 2008 komen eraan en het congres van de Communistische Partij zal in 2007 al zijn politieke aandacht opeisen. Ook India zal voor het volle pond op groei inzetten. Het land moet met ten minste 8 % per jaar kunnen groeien om de 71 miljoen arbeidskrachten die tegen 2010 op de markt zullen komen een baan te bezorgen.

Paradoxaal genoeg zullen India en China met een tekort aan bekwame werknemers te maken krijgen. Technisch geschoolde en Engelstalige universitairen worden er een gegeerd doelwit. De oorlog om talent zal hierdoor spectaculair escaleren, net zoals in de VS en Europa. Mensen rekruteren én houden door ze optimaal te belonen en te motiveren, wordt een van de grootste uitdagingen voor het bedrijfsleven in 2007.

Om nog een andere reden zal het komende jaar een keerpunt zijn. In 2007 zal olie meer en meer in het defensief geraken. Het Pentagon, de grootste aankoper van olie en hernieuwbare energie ter wereld, zal olie afzweren. De gok van de Russische president Vladimir Poetin, dat hij de olieverslaafde westerse consumenten kan gijzelen, zal daarmee geleidelijk aan verzuren.

En wie weet, net zoals de militaire O&O aan de basis lag van het internet, satellietnavigatie, de jetindustrie en de chipindustrie, zal het afkicken van olie misschien leiden tot nieuwe revolutionaire doorbraken of sleuteltechnologieën.

We voorspellen u een 2007 dat bol zal staan van baanbrekende opportuniteiten.

piet depuydt