BBI/FBB

Naweeën van een vervlogen tijdperk.

De top van de Belgische fiskalisten zit in zak en as. Sinds de zogenaamde Anhyp-affaire dragen ze het kruis van gangsters. “Nochtans hebben wij gewoon de wet inzake het FBB-systeem (forfait buitenlandse belasting) toegepast, ” klinkt het in koor. De publieke opinie heeft daar geen oren naar. In deze harde tijden van besparingen en toenemende werkloosheid, stoot een miljardenfraude van banken en andere multinationals tegen de borst.

Nochtans betreft het hier geen fiskaal dossier, maar valsheid in geschrifte. Bovendien maakt de Bijzondere Belastinginspektie (BBI) een psychologische fout. Daar waar Financieminister Philippe Maystadt al bijna twee jaar lang het harmoniemodel tussen belastingplichtige en fiskus verkondigt (zie ook Trends van 3 febrauri 1994), grijpt de BBI terug naar de techniek van de repressie en stopt twee juristen zonder enige bewijslast men begrijpt de Uruguay-konstruktie niet, waardoor automatisch fraude verondersteld wordt, aldus de fiskale experts, die anoniem wensen te blijven drie weken in voorhechtenis. Ook bona fide bedienden werden met spectaculaire huiszoekeningen overvallen. Het zal je als brave werknemer maar overkomen. Dergelijke metode is een rechtsstaat onwaardig, oordeelde de Brusselse Kamer van Inbeschuldigingstelling, en liet de betrokkenen onmiddellijk vrij.

Heel de operatie doet denken aan spectaculaire aktie van de BBI drie jaar geleden, toen zo’n 230 bedrijven een supplementaire aanslag van zo’n 16 miljard frank opgelegd kregen, eveneens wegens FBB-misbruiken (zie Trends van 24 december ’92). Ook toen ging het meer om intimidatie dan om een echte ontmaskering van fiskale fraude. Uiteindelijk liep deze zaak op een sisser af en werd een minnelijke schikking met de zogenaamde dirty seven, die al te gretig van deze belastingtruuk snoepten, afgesloten. Etisch gezien viel deze hebzucht niet goed te praten, maar technisch was een invordering onmogenlijk.

Evenmin is de huidige houding van de BBI te verantwoorden. Je kunt de vroegere schema’s niet met de fiskale bril van vandaag bekijken. De samenleving verandert, zo ook de belastingzeden. Met het opdoeken van de Brepols-doktrine wordt een tijdperk afgesloten, waarin zowat alles mogelijk was, mits respekt voor de letter van de wet. België als fiskaal paradijs behoort tot het verleden (nvdr alleen de vermogenden blijven de dans ontspringen). Dat is een goede zaak voor de gemiddelde belastingbetaler, maar geeft de BBI echter niet het fiat om blind met de stok naar oude koeien te slaan. Op termijn heeft deze aanpak immers een tegenovergesteld effekt. In geval van oorlog verliest de schatkist altijd, want dan vluchten de slachtoffers naar het buitenland. Alleen door goede afspraken te maken en er zich aan te houden, verbetert de rechtszekerheid, wat de ondernemingszin stimuleert, zodat op hun beurt de winsten en de belastinginkomsten verhogen. Met andere woorden : een win-win-situatie.

FINANCIEMINISTER PHILIPPE MAYSTADT Ongelukkig met de oorlogstaktiek van de BBI.