Goudproducerende landen kunnen profiteren van terugkeer naar gouden standaard

In 1971 werden de akkoorden van Bretton Woods opgeblazen, waardoor de verhouding tussen goud en valuta’s de facto werd opgeblazen. De goudvoorraden in de kluizen van de centrale banken hoefden niet noodzakelijk meer de hoeveelheid geld in omloop dekken.

Tegenwoordig is er sprake van een terugkeer naar de gouden standaard in welke vorm dan ook. Zelfs in sommige islamitische landen wordt een lans gebroken voor de terugkeer naar de gouden standaard. Geopolitieke en andere overwegingen kunnen die terugkeer echter in de weg staan.

Te kort aan goud

De beschikbare voorraden aan goud zijn namelijk beperkt, in de loop van de geschiedenis werd in totaal 140.000 tot 170.000 ton goud gedolven. De jaarlijkse productie van goud bedraagt ongeveer 2400 ton en dit ondanks het gebruik van de modernste productiemethoden.

De waarde van alle goud samen bedraagt iets meer dan 6000 miljard dollar, of 10% van de wereldwijde economische productie en slechts een fractie van de totale welvaart. Een terugkeer naar de gouden standaard is dus moeilijk, maar zou op de eerste plaats in het voordeel van de goudproducerende landen spelen.