Beursblog: solden op de Britse beurs

Britse aandelen hebben het sinds de brexit zeer lastig om beleggers te overtuigen. De ravage op de Britse beurs is ondertussen zo groot en wijdverspreid dat het de moeite loont voor beleggers om tussen de brokstukken te gaan snuffelen.

We zijn acht jaar na het referendum en drie jaar na het officiële akkoord met de Europese Unie, en ondertussen is duidelijk dat de brexit allesbehalve een sprookje is geworden voor de Britse economie. Alle slogans ten spijt, de echtscheiding van de EU heeft voor het Verenigd Koninkrijk weinig van de gloriegevoelens teruggebracht waar de Britten zo gevoelig voor zijn – u weet wel: ‘Rule Britannia‘, ‘Britain rules the waves‘ en nog zo van dat emo-chauvinisme.

Die egodeuk straalt ook af op de Britse aandelenbeurs, die in historisch perspectief en in vergelijking met de EU en de Verenigde Staten goedkoop noteert.

De brexit heeft ook aan de winstmarges van Britse beursbedrijven geknibbeld, vooral bij de smallcaps die voor hun inkomsten sterk van de binnenlandse, Britse economie afhangen. De vermogensbeheerder Verdad Capital berekende dat het verschil in winstmarges en waardering tussen Britse en Europese beursbedrijven sterk ten nadele van die eerste is geslonken. Voor de brexit waren Britse smallcaps winstgevender en duurder gewaardeerd.

Ook de waarderingen van Britse smallcaps hebben een knauw gekregen. Tegenover Europese smallcaps noteren ze tegen een korting van 10 procent. Tegenover hun Amerikaanse evenknieën is dat zelfs 25 procent, terwijl het dividendrendement op de Britse beurs meer dan het dubbele is van het Amerikaanse.

Ook de vermogensbeheerder Schroders is het opgevallen dat de waardering van de Britse beurs in verhouding tot die van de Amerikaanse en Europese op een algeheel dieptepunt zit.

Ook tegenover haar eigen historische gemiddelde is de Britse beurs momenteel relatief goedkoop.

En als je specifiek de Britse waardeaandelen afzet tegen de groeiaandelen, is de onderwaardering nog frappanter.

Let wel, die historisch lage waardering maakt van Britse aandelen niet vanzelfsprekend een ontegensprekelijke koopkans. Er zomaar van uitgaan dat waarderingen automatisch terugkeren naar hun historische gemiddelden – ook wel ‘mean reversion‘ genoemd in beleggersjargon – is volgens waarderingsgoeroe Aswath Damodaran een zonde die veel beleggers, meestal waardebeleggers, te vaak begaan.

Maar volgens beide vermogensbeheerders is de waarderingskloof momenteel wel zo groot, ook al valt ze deels te verklaren door de geslonken winstmarges, dat ze op zijn minst op de radar van beleggers moet staan en het onderzoeken waard is. Beide merken ook op dat private-equityspelers de laatste tijd heel actief Britse beursbedrijven hebben opgekocht. De gemiddelde premie daarbij is 51 procent. Daarmee is er toch al een partij die de kansen op Britse beurs najaagt.

Beleggers die grondig een paar screens op de Britse aandelenindexen loslaten, moeten daarmee op zijn minst een paar kiemen voor goede ideeën vinden.