Twee miljard extra monden

De landbouwsector heeft nog altijd een glorieuze toekomst. Maar de jongste jaren hebben aangetoond dat die groei niet tot rechtlijnige koersevoluties leidt.

Door de toenemende welvaart, een veel betere hygiëne en vooral de spectaculaire evolutie in de geneeskunde zitten we in een versnelde groeifase van de wereldbevolking. Rond 1800 waren we met ongeveer 1 miljard mensen op deze aardbol. Honderd jaar later waren we met circa 1,6 miljard. Maar in de vorige eeuw kenden we een ware bevolkingsexplosie, tot circa 6 miljard in het jaar 2000. We zijn nog niet zo lang bezig aan de 21ste eeuw en toch zijn we, volgens de Verenigde Naties, in oktober 2011 de grens van 7 miljard inwoners gepasseerd. Dat betekent dat de wereldbevolking in een ritme van 75 miljoen mensen per jaar aangroeit, of afgerond 200.000 per dag. De meeste modellen geven aan dat we tegen 2050 evolueren naar circa 9 miljard aardbewoners.

Die explosieve bevolkingsgroei stelt grote uitdagingen aan de landbouwsector. Want vandaag gaan naar schatting 800 à 900 miljoen mensen of 12% van de wereldbevolking met honger slapen. Er dienen dus naar verwachting 2 miljard monden extra gevoed tegen 2050. De voedselproductie zal dan ook met 70% moeten toenemen om de hele wereldbevolking te voeden. De verstedelijking blijft doorzetten en de eetgewoonten veranderen, met meer behoefte aan variatie richting vlees, fruit en groenten. Van de wereldwijde oppervlakte is slechts 12% beschikbaar voor landbouw en die beschikbaarheid staat onder druk. Door de groeiende bevolking en de veranderende eetgewoonten in de opkomende landen is de vraag naar graan sinds 1980 met 90% toegenomen en hij zal tegen 2025 nog met 30% toenemen.

Steeds meer ups en downs

De landbouwsector heeft dus nog altijd een glorieuze toekomst. Maar de jongste jaren hebben aangetoond dat die groei niet tot rechtlijnige koersevoluties leidt. Er zijn de steeds oplopende schommelingen in de oogsten door grotere variaties in het klimaat, met weliswaar een tijdelijke, maar wel enorme impact op de prijzen van landbouwgewassen. Bovendien is het onmiskenbaar dat vooral het voorbije lustrum zwaar in de landbouwsector is geïnvesteerd en het aanbod wel degelijk is uitgebreid.

Laat dat net het item zijn waarom zich een spectaculaire terugval ontwikkelt bij de producenten van kaliumhoudende meststoffen (‘potash’). De productie is de vraag aan het bijbenen en dus is het nu ieder voor zich, nadat het Russische Uralkali de stekker uit een van de beide exportkartels heeft getrokken. Er zal met lagere prijzen worden gestreden voor de klant, met fors lagere winstmarges tot gevolg. Dus even geen potashproducenten. De beste prestatie de jongste jaren kwam nog van de producenten van zaden en gewasbeschermingsmiddelen, zoals Monsanto en Syngenta. Maar traditioneel zijn het dure aandelen, al brokkelen de koersen de jongste tijd gelukkig toch wat af. Op te volgen.

De sector ligt momenteel niet in de bovenste schuif. Al kan de huidige malaise daarin weldra of op termijn verandering brengen. CF Industries was echt wel zwaar ondergewaardeerd, tenzij de resultaten (vandaag 6/8) zouden tegenvallen. Bij Tessenderlo toont de verschuiving van het aandeelhouderschap naar Picanol aan 22 EUR dat de huidige koers nog te veel refereert naar het verleden en geen rekening houdt met het potentieel, na de transformatie die volop aan de gang is. De grootste producent van landbouwwerktuigen, Deere&Company, oogt ook ondergewaardeerd en is weer een portefeuillekandidaat, maar we wachten de cijfers van volgende week (14/8) af.