Onzekerheid troef

De volgende belangrijke deadline voor Griekenland is 20 juli.

De meerderheid van de Grieken heeft afgelopen zondag duidelijk nee gestemd in het referendum dat premier Axelis Tsipras het weekend ervoor had uitgeschreven. Hij en zijn minister van Financiën Yanis Varoufakis hadden de bevolking uitdrukkelijk opgeroepen om tegen de voorstellen van de schuldeisers te stemmen. Ze lijken daarmee versterkt, als winnaars, uit de volksraadpleging te komen, al nam Varoufakis daags na het referendum ontslag. Maar het is niet duidelijk wat de Griekse regering met die nee-stem kan bereiken. Het uitschrijven van het referendum blies de onderhandelingen met de schuldeisers op, waardoor het steunpakket niet werd verlengd en de Griekse overheid op 30 juni zijn schuld van 1,6 miljard EUR aan het Internationaal Monetair Fonds niet kon terugbetalen. Officieel mogen we wel nog niet van een ‘wanbetaling’ (‘default’) spreken.

De meerderheid van de Grieken zegt dus ‘neen’ en wil het avontuur van een mogelijke grexit aangaan. Het overgrote deel van de bevolking heeft de voorbije jaren zwaar geleden onder de besparingen en de bezuinigingen die Europa in ruil voor financiële steun heeft opgelegd. De inkomens zijn fors gedaald en er is een gigantische jeugdwerkloosheid. Vooral de jongeren zijn dat duidelijk beu. Ze zijn bereid er de kapitaalbeperkingen en de mogelijkheid van een chaotische periode bij te nemen. De Griekse centrale bank vroeg meteen meer noodkredieten, want de Griekse banken overleven momenteel enkel bij de gratie van de Europese Centrale Bank (ECB).

De nee-stem betekent dat een meerderheid in het land kiest voor de confrontatie en erg moeilijke onderhandelingen met de schuldeisers. Een akkoord is lang niet vanzelfsprekend, en zeker geen snel akkoord. Een nieuwe, belangrijke deadline wacht op 20 juli. Dan moeten de Grieken ruim 3 miljard EUR aan de ECB terugbetalen. De nachtmerrie van een mogelijke grexit blijft.

Geleidelijk meer liquiditeiten

De Griekse crisis roept heel wat vragen op voor het algemene portefeuillebeheer. De koersen op zowel de aandelen- als de obligatiemarkten zijn de voorbije maanden en jaren fors opgelopen. Riante meerwaarden op obligaties zijn de komende jaren niet meer te verwachten. Ook op de aandelenmarkten ligt al een heel sterke periode achter ons. Ondanks de crisis met Griekenland denken we dat er voor Europa op de beurzen nog wel stijgingspotentieel is. Evenals voor de opkomende landen. Al zal dat dus niet voor meteen zijn. Eerst moet de Griekse knoop worden ontward.

Richting 2016 zullen we geleidelijk meer cash moeten aanhouden en ons minder en minder blootstellen aan de financiële markten. Wie niet hoeft te leven van de coupons, kan een aflopende obligatie dan bijvoorbeeld niet meteen vervangen. Wie de coupons wel nodig heeft, zorgt er het beste voor dat de looptijden goed gespreid zijn. Het is niet bij voorbaat gezegd dat de rente meteen gaat oplopen, gezien de volgehouden soepele monetaire politiek van de centrale banken. Ook in de aandelenportefeuilles kan dan het beste worden begonnen met het verhogen van de liquiditeitspositie en/of de bescherming van de portefeuille.