Meer verdienen, groter vermogen

Het aantal dollarmiljonairs in de opkomende landen zou tussen 2011 en 2020 toenemen met bijna 11% per jaar, meer dan het dubbele van het tempo in de ontwikkelde landen.

In de vorige strategiepagina spraken we voluit onze goedkeuring uit over de nieuwe richting die China inslaat: minder exportgedreven, meer gericht op de binnenlandse vraag, minder investeringen, meer consumptie. Ondanks de duidelijk lagere gemiddelde groei van de mondiale economie blijven de inkomens wereldwijd wel groeien. Ondanks de toename van de wereldbevolking zou het aantal mensen met een jaarinkomen van minder dan 3000 USD terugvallen van 2,9 miljard in 2008 tot 1,9 miljard in 2018, terwijl het aantal lagere middenklassers (met een jaarinkomen tussen 3000 en 14.000 USD) zou stijgen van 2,4 naar 3,4 miljard, of 1 miljard meer in 2018. Al even spectaculair is de toename van het aantal hogere inkomens (met een jaarinkomen boven 30.000 USD).

Volgens een prognose van de Wereldbank zouden tegen 2018 meer dan 1 miljard mensen een jaarinkomen van meer dan 30.000 USD hebben, tegenover 650 miljoen in 2008 en 350 miljoen in 1998. Dat maakt de noodzaak van de ontwikkeling van een bancair systeem alleen maar groter. In de geïndustrialiseerde wereld (Noord-Amerika, West-Europa en Japan) heeft 89% van de bevolking minstens één bankrekening bij een officiële financiële instelling. Elders in de wereld liggen die cijfers beduidend lager. In de opkomende landen heeft gemiddeld 41% van de bevolking minstens één bankrekening: 49% in Latijns-Amerika, 45% in Azië, 24% in Afrika (beneden Sahara) en amper 18% in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. China zit op 64%, Brazilië op 56%, Rusland op 48% en India op 35%.

Explosieve vermogensgroei

Volgens een studie van Deloitte zou het aantal dollarmiljonairs in de opkomende landen tussen 2011 en 2020 toenemen met bijna 11% per jaar, meer dan het dubbele van het tempo in de ontwikkelde landen. In China alleen al zouden er in 2020 2,5 miljoen dollarmiljonairs zijn. Dat is 1,2 miljoen meer dan in 2011 (waaronder 400 superrijken met een vermogen van minstens 30 miljoen USD), of bijna een verdubbeling. In de westerse wereld – de VS, Japan, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk – waren er in 2011 zowat 28 miljoen miljonairs. In de andere opkomende landen stellen we ook een sterke groei vast. Enkele voorbeelden zijn Brazilië, waar het aantal miljonairs in negen jaar tijd zou toenemen van 300.000 naar 1 miljoen dollarmiljonairs; Rusland, dat zou evolueren van 375.000 naar 1,2 miljoen; en India dat zou gaan van 300.000 tot afgerond 700.000. En dan vermelden we Turkije en Indonesië nog niet.

Door de sterke groei van de opkomende landen raken bankdiensten er steeds meer in trek, zowel aan de spaar- als aan de kredietkant. De economische groei stimuleert de banksector, en de banksector stimuleert de economische groei. Zo speelt krediet een steeds grotere rol in het op gang houden van de consumptiegroei in de opkomende landen. Tussen 2005 en 2012 bijvoorbeeld is de kredietpenetratie (het deel van de bevolking met een banklening) in Brazilië toegenomen van 28 naar 49%.

Het groeipotentieel van de financiële sector in de opkomende landen is en blijft dan ook fenomenaal. De sterke toename van de vermogens in de groeilanden leidt ook tot een explosieve groei in de vraag naar diensten van vermogensbeheer en successieplanning. Een westerse vermogensbeheer die dat goed in de gaten heeft, is de ZwitserseJulius Baer Group (zie ‘Flash’ p. 8).