Land van onvervulde belofte

Geen land ter wereld heeft betere groeiperspectieven op lange termijn dan India.

Het land van 1,2 miljard inwoners – en dus consumenten – heeft een van de grootste bevolkingen ter wereld. India voert, in tegenstelling tot China, geen strenge eenkindpolitiek, zodat het maar een kwestie van tijd is voordat het het hoogste bevolkingscijfer ter wereld heeft. India heeft bovendien een nog erg jonge bevolking en het is nog altijd het armste van de BRIC-landen en zelfs van de G-20, met in 2011 een gemiddeld jaarinkomen per hoofd van 1527 USD. India prijkt daarmee op de 94ste plaats op de wereldrandlijst, China staat al op 57.

Toen de Amerikaanse centrale bank in mei begon hints te geven dat ze het omvangrijke aankoopprogramma van obligaties wil afbouwen (‘tapering’), werd heel wat geld teruggetrokken uit de opkomende markten. Onder meer Brazilië en Indonesië werden getroffen, maar de zwaarste klap was voor India. Na een gemiddelde groei van 6,2% over de periode 1980-2010 – tegenover 3,3% voor de wereldeconomie over die drie decennia – kondigde premier Manmohan Singh aan dat 8 à 9% groei de nieuwe maatstaf voor India was en dat er een einde zou komen aan een donkere periode van enkele eeuwen die bestond uit chronische armoede, ziekte en verwaarlozing. Maar in augustus voerde de Indiase regering weer kapitaalcontroles in om de kapitaalvlucht naar het buitenland en de val van de eigen munt (de roepie) af te stoppen. Voor het eerst sinds 2011 werd de basisrente door de kersverse voorzitter van de Bank of India Raghuram Rajan – een ex-hoofdeconoom van het IMF – verhoogd om de inflatie van 9% in bedwang te houden.

Werk aan de winkel

De grootste democratie ter wereld heeft die problemen grotendeels aan zichzelf te danken. De regering-Singh slaagde er de voorbije jaren niet in om noodzakelijke hervormingen in de arbeidsmarkt, energie en grond door te voeren. En ook de erbarmelijke infrastructuur – China heeft bijvoorbeeld ongeveer 75.000 kilometer expresswegen, India amper 10.000 – blijft een gigantische belemmering voor de Indiase bedrijven om te exporteren en zet een rem op buitenlandse ondernemingen die er zich willen vestigen. Heel wat bedrijven hebben hun investeringen dan ook teruggeschroefd, uit frustratie over het uitblijven van hervormingen en het verbeteren van de infrastructuur. Het deed het tekort op de handelsbalans alleen maar groeien. Er is dus flink wat werk aan de winkel voor de Indiase overheid: het beperken van het begrotingstekort en de inflatie, hervormingen en de aanleg van infrastructuurwerken (snelwegen, havens, metro, treinen).

Het langetermijnpotentieel is en blijft natuurlijk aanwezig, maar eerst moeten een aantal noodzakelijke voorwaarden worden vervuld om de perspectieven te verbeteren. Een mogelijkheid om het algemene langetermijnverhaal te bespelen, is de aankoop van een tracker zoals db x-trackers MSCI India ETF (5,84 EUR; ISIN-code LU14695187) van Deutsche Bank op de beurs van Frankfurt. Bekende westerse waarden met een aanzienlijke exposure op India kopen is _ anders dan op China _ geen vanzelfsprekende zaak. De Indiase software-industrie heeft zich wel tot de wereldtop ontwikkeld. Infosys (48,5 USD; notering in New York; ISIN-code US4567881085) is een absolute topper in dat domein en zag de koersen de jongste twee jaar van 77 naar 45 USD afbrokkelen. De lagere roepie moet de omzet- en de winstgroei weer kunnen ondersteunen.