Griekse muizenissen

Er is meer reden tot waakzaamheid dan enkele weken geleden.

Het nadeel van een periode dat het fantastisch gaat, is dat het daarna enkel maar slechter kan gaan. De periode januari tot april was uitzonderlijk gunstig op de Europese aandelenmarkten, met een gemiddelde indexstijging van 20 tot 25%. Daarom hebben we in die maanden op deze strategiepagina herhaaldelijk gewaarschuwd dat dit niet kon blijven duren en dat een tussentijdse terugval onvermijdelijk was. Begin mei schreven we nog dat het ons niet zou verbazen als de beurzen het richting de zomer een stuk rustiger aan zouden doen. Precies omdat de vier à zes maanden ervoor zo uitzonderlijk goed waren. Daarvoor hoef je geen helderziende te zijn.

Beleggers gaan na zo’n stevige lange klim op zoek naar excuses om winst te kunnen nemen. De Griekse rebellen, premier Alexis Tsipras en zijn minister van Financiën Yanis Varoufakis, waren het perfecte excuus. Hun dissidente verklaringen zorgen voor een ander, niet eerder gehoord geluid bij de politieke leiders binnen de eurozone. Er is tijd gekocht in juni, maar dichter bij een akkoord zijn we de jongste dagen en weken niet gekomen. De visies lopen ver uit elkaar en beide partijen blijven voorlopig koppig op hun standpunt. Een crisis rond Griekenland aan het begin van de zomervakantie mogen we dus niet uitsluiten.

Knoop ontwarren

Dan maar halsoverkop onze aandelenposities beginnen te liquideren? Niet meteen. Tot nog toe hebben we aan onze verwachting van een terugval in één adem toegevoegd dat we dit als een gezonde, tijdelijke correctie zagen. Het is dus nog geen structurele marktommekeer. Laten we echter meteen duidelijk zijn: zolang de Griekse knoop niet wordt ontward, kunnen de Europese beurzen de draad van de stijgende tendens uit het jaarbegin niet weer opnemen.

Daarbij komt nog dat we op de obligatiemarkten een tegenreactie hebben gezien. Maanden en jaren was er een spectaculaire rentedaling, deels geforceerd door het uiterst soepele monetaire beleid van de centrale banken. Maar de jongste weken zagen we in Europa een renteopstoot. Ook dat heeft geen goed gedaan aan de Europese beurzen. Al is die rentestijging minder dramatisch dan ze op het eerste gezicht lijkt, omdat de klim een gevolg is van de betere conjunctuur in de eurozone en vooral van opwaartse inflatieverwachtingen. Het risico van deflatie is afgewend en dat is ook voor aandelenbeleggers een goede zaak.

Slotsom is dat er voor beleggers meer reden tot waakzaamheid is dan enkele weken geleden. De vanzelfsprekendheid van de stijging is er niet meer. Dat we nog een tijdje aanmodderen, mag zeker niet worden uitgesloten. Zich nu halsoverkop op de aandelenmarkten storten, lijkt ons dan ook geen goed idee, evenmin als in paniek zijn aandelen volop buitengooien.

In de rubriek Opties (p. 8) bekijken we enkele strategieën om de aandelenportefeuille tijdelijk te beschermen als een soort verzekeringspremie, voor het geval dat we toch even een heftige Griekse branden op de financiële markten zouden meemaken. Volgende keer bekijken we of goud of andere edelmetalen een defensieve rol kunnen spelen.