‘Werkgevers beseffen niet altijd hoe hun welzijnsbeleid gepercipieerd wordt’

Welzijn op het werk wordt nog te vaak afgeschoven op één persoon.

Fruitmanden. Een afterworkfeestje met een dj-set van een collega. Uit de werkgeversenquête van de Antwerp Management School blijkt dat meer dan de helft van de organisaties een welzijnsbeleid heeft, 35 procent plant er een te maken.

Helaas bestaat zo’n beleid vaak uit bovenstaande quick wins, die ook nog eens verplicht aanvoelen voor veel werknemers. Het mag dus niet verbazen dat 35 procent van de werkgevers met een welzijnsbeleid niet tevreden is over hoe dat er vandaag uitziet. Meer nog: 34 procent van hen ziet het als een manier om de schijn hoog te houden.

Dat hebben die werkgevers zelf in de hand. Welzijn op het werk wordt nog te vaak afgeschoven op één persoon. Een tussenkadermanager die het er gauw bijneemt, of de vrolijke tante die fin de carrière beloond wordt met de titel van chief happiness officer.

Bovendien beseffen hr-medewerkers en leidinggevenden niet altijd hoe hun welzijnsbeleid gepercipieerd wordt. Alle goede bedoelingen ten spijt, is de intentie soms groter dan de mogelijkheden om dat beleid goed uit te voeren. Laat staan dat medewerkers het altijd positief ontvangen. Want wie heeft zin in die amateuristische dj-set als er nog vijf dossiers liggen te wachten, de mailbox 375 ongelezen e-mails bevat en er nog een extra meeting wordt ingepland?

Wie heeft zin in een amateuristische dj-set als er nog vijf dossiers liggen te wachten?

Werknemers zijn het belangrijkste kapitaal van een organisatie. Zij geven aan dat de werkdruk de belangrijkste oorzaak van het stressgerelateerd ziekteverzuim is. Het aantal burn-outs stijgt jaar na jaar. Wie investeert in zijn medewerkers, investeert in een degelijk welzijnsbeleid. Wie echt begaan is met het mentale welzijn, luistert naar dat menselijke kapitaal. Alleen zo zal het renderen.