De Belgische begroting is een insect op zoek naar een autobumper. Vorig jaar steeg het begrotingstekort tot 4,1 procent van het bruto binnenlands product (bbp), hoewel een punt kon worden gezet achter het geldverslindende steunbeleid van tijdens de energiecrisis.
Bij ongewijzigd beleid zal het begrotingstekort jaarlijks met 0,4 procent van het bbp of 2,5 miljard euro toenemen, vooral onder impuls van stijgende rentelasten en oplopende vergrijzingskosten.
Het Belgische begrotingsprobleem is dus een uitgavenprobleem. In de periode 2019-2023 stegen vooral de sociale uitkeringen sneller dan het bbp.
België heeft zijn schuldgraad intussen minder onder controle dan Griekenland, Spanje of Portugal. U leest het goed: Griekenland heeft zijn overheidsfinanciën beter onder controle dan België.
Lees hieronder verder
Om onze schuldgraad tegen 2070 terug te brengen tot de vereiste 60 procent van het bbp, wacht België een begrotingsinspanning van liefst 6 procent van het bbp. Het grootste deel van die inspanning komt op het bord van de volgende federale regering.
Een dergelijke inspanning is zo goed als onmogelijk, omdat het versnipperde politieke landschap duidelijke keuzes in de weg staat.
Een dergelijke inspanning is ook zo goed als onmogelijk zonder een nieuwe staatshervorming die de regio’s meer verantwoordelijk houdt voor hun eigen maatschappelijke keuzes. Zolang de werkgelegenheidsgraad in Wallonië en Brussel onverantwoord laag blijft, zolang die regio’s kunnen teren op de federaal gefinancierde sociale zekerheid, en zolang de Franstalige partijen over een vetorecht tegen ingrijpende hervormingen beschikken, is een grondige en duurzame sanering van de Belgische overheidsfinanciën gedoemd te mislukken.
Het is wellicht wachten tot de financiële markten of de Europese Unie dit land tot de orde roepen. België heeft na de verkiezingen een laatste kans om zelf het huis op orde te krijgen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier