Boeren hebben nauwelijks nog greep op het landbouwbeleid, zegt Wolfgang Riepl.
De schokgolf van het landbouwprotest zindert nog na. De sector lijkt wel doodziek. Er schort wat aan het in se nobele idee van de Europese Unie na de Tweede Wereldoorlog. Een eengemaakte markt zou voldoende voedsel tegen redelijke prijzen maken voor zijn bevolking. De boer zou in ruil een behoorlijk inkomen krijgen.
De eerste twee voorwaarden zijn ingevuld, al komt circa een vijfde van de Belgen nog steeds moeilijk rond. Het belang van goedkope voeding bleek nogmaals de voorbije twee jaar, toen een forse inflatie-opstoot ook eten duurder maakte.
Met dat behoorlijke inkomen van de boer zit het minder snor. De productie van fruit, granen, groenten, vlees en zuivel vergt hard labeur, en de beloning is mager. Het gemiddelde inkomen van de boer is lager dan dat van een doorsneewerknemer.
Het gaat weliswaar om gemiddelden. Landbouwers die toegevoegde waarde creëren, boeren goed tot uitstekend.
En wat betekent eigenlijk een begrip als eerlijke prijzen? Landbouw wordt gekenmerkt door een sterke prijsvolatiliteit van basisgrondstoffen. Markten overdrijven altijd.
Een mooie start zou wat meer respect zijn voor de stielkennis van mensen die dag in dag uit, in weer en wind, met de natuur omgaan. Het landbouwbeleid werd de voorbije jaren boven hun hoofden uitgedokterd. Ideologie primeerde vaak boven het gezonde boerenverstand.
Tegelijk kregen boeren de schuld voor van alles en nog wat. Te droog of te nat in West-Vlaanderen? Het zijn de boeren.
In het vermaledijde stikstofdossier werd de zwartepiet helemaal richting de landbouwers doorgespeeld. Uit studies zou nochtans moeten blijken dat de stikstofuitstoot in de Vlaamse varkensstallen per kilo geproduceerd vlees de laagste in de wereld is.
Lees meer over de stand van de landbouw in Vlaanderen:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier