‘Euronav is belangrijker dan ego’s’

Een compromis lijkt de enige uitweg uit de patstelling in de overnamesaga rond Euronav, stelt Trends-redacteur Wolfgang Riepl.

Er kan slechts één kapitein op het schip zijn. Het is maar de vraag of dat gezegde vandaag nog geldt, in een steeds complexere wereld met steeds meer specialisten in deeldomeintjes. Het gezegde lijkt echter wel nog steeds van kracht bij de overnamesaga rond Euronav. Zowel de Belgische redersfamilie Saverys als de Noor John Fredriksen – door sommigen de nieuwe Onassis genoemd – vechten als twee honden om de belangrijke wereldspeler uit Antwerpen in scheepsvervoer van ruwe olie. Beide partijen hebben een blokkeringsminderheid.

Een patstelling dus. Wie geeft het eerst een krimp rond de goktafel? Voor Euronav is snel duidelijkheid gewenst. Het bedrijf kan onzekerheid missen als kiespijn. Zeker op de heel wispelturige markt van prijsschommelingen voor vervoer met olietankers. In een markt die in de transitie naar niet-fossiele brandstoffen bovendien heel forse investeringen in groene technologieën vergt.

De familie Saverys wil opschuiven in die richting, met een focus op het vervoer van waterstof. Sceptici vinden die ideeën te vaag. Waarom een vloot olietankers kopen als je waterstof wilt vervoeren? Bovendien zal de wereld nog een tijdje olie nodig hebben als energiebron. Een compromis lijkt de enige uitweg uit de patstelling. De rederswereld is een microkosmos, waar beide partijen elkaar vroeg of laat weer zullen tegenkomen. De overnamesage rond Euronav lijkt nu te veel op een strijd tussen wie het grootste ego heeft. Misschien zijn beide partijen te welopgevoed voor dergelijke krachtpatserij, maar die schijn wordt in elk geval gewekt. De tijd dat er slechts één kapitein op een schip stond, is voorbij. Dat geldt zelfs in de wereld van mammoetolietankers.