Charlotte Renard, oprichtster van cosmeticamerk Bobone: ‘In het verleden heb ik te veel informatie met anderen gedeeld’

In deze rubriek bevragen we bevlogen ondernemers over hoe ze omgaan met carrière en stijl. Deze week mochten we een kijkje nemen bij cosmeticamerk Bobone, het heiligdom van Charlotte Renard. ‘Mocht ik het overdoen, dan zou ik de zaken van meet af aan wat beter structureren.’

Ze werkte als schoonheidsspecialiste, was masseuse in medische centra in Rome en verzorgde de make-up op filmsets. Maar uiteindelijk opende Charlotte Renard haar eigen salon. In Our, het dorp van sterrenchef Maxime Collard, begon ze haar eigen producten te ontwikkelen. In 2016 werd het merk Bobone geboren. En zoals het Franse woord ‘bobonne’ oma betekent, zo geuren de cosmeticaproducten van Bobone naar wafels uit grootmoeders keuken. Schoonheid is vóór alles authenticiteit.

‘Een ethisch merk garandeert dat alle producten huisgemaakt zijn. Ze hebben respect voor het milieu en bestaan uit 100 procent natuurlijke grondstoffen. We werken met biokruiden, kwaliteitssuiker, was van lokale bijen, heerlijke onbewerkte sheaboter, kokos die echt naar kokosnoot ruikt en voortreffelijke plantaardige oliën. Bovendien certificeren twee labo’s dat onze recepten conform de Europese normen zijn en zijn onze verpakkingen zero waste’, vertelt Charlotte Renard voor ze zich aan onze zeven vragen onderwerpt.

Hoe combineer je werk en privé?

Charlotte Renard: ‘Mijn professionele leven verloopt volgens de tijdschema’s van de kinderen. Zonder hen zou ik waarschijnlijk doorlopend aan het werk zijn (Charlotte heeft samen met haar vriend Samuel, die ook voor Bobone werkt, twee dochtertjes en bevalt begin februari van hun derde kindje, red.). Ik breng ze naar school en ga ze weer ophalen. Mijn werkdagen zijn vrij kort, maar zeer intens. Wanneer ik in de late namiddag terug thuis ben, ga ik bewust niet opnieuw aan het werk, zodat ik met mijn gezin bezig kan zijn. Eens de kinderen in bed liggen, gebeurt het toch dat ik mijn e-mails afhandel. De eindejaarsfeesten brengen enorm veel werk met zich mee en dat gaat wel ten koste van ons privéleven. Over het algemeen lukt het me beter om fysiek afstand te nemen dan mentaal want in mijn hoofd houdt het nooit op.’

Ben je, nu de digitalisering steeds algemener en alomtegenwoordig wordt, soms bewust offline?

Renard: ‘Ik bekijk mijn telefoon pas als ik ‘s ochtends in mijn atelier aankom. Sinds enige tijd heb ik twee mobiele telefoons: een professionele en een voor privégebruik. Dat helpt me om een lijn te trekken tussen werk en privéleven, hoewel die twee op Messenger en Instagram veel moeilijker uit elkaar te houden zijn. Ik maak zo’n twee uur per dag tijd voor sociale media. Ik hou ervan om de foto’s te selecteren en de begeleidende tekstjes op te stellen.

‘Ik zou het echt niet fijn vinden, mocht iemand anders dat in mijn plaats doen. Onze communicatie loopt goed. We gaan er ambachtelijk mee om en houden vast aan de authenticiteit van Bobone. Sociale netwerken zijn een wezenlijk deel van het bedrijfsleven geworden en ik zou me daar graag professioneel meer mee bezig houden. De keerzijde van de medaille is dat ze heel tijdrovend en zelfs vermoeiend zijn.’

Wat is het hoogste dat je wilt bereiken in je professionele leven?

Renard: ‘Het was mijn ambitie om een project op te starten dat me gelukkig maakte en dat ik goed met mijn privéleven kon combineren. Ik denk dat ik dat evenwicht tussen mijn gezin, sociaal leven en werk vandaag wel heb gevonden. Dat is voor mij het allerbelangrijkste. Bovendien kan ik mezelf een loon uitbetalen, wat niet altijd vanzelfsprekend is.

‘De volgende logische stap is uiteraard om te groeien. Dat wil ik zeker doen, maar volgens onze eigen waarden. Dat is iets waar we elke dag aan moeten werken. Zo is de keuze van de verkooppunten heel belangrijk. Bobone kon als bedrijf al vier keer groter zijn, maar we weigeren onze waarden te verloochenen.

‘Het zou geweldig zijn, mochten we een mooi, karaktervol pand op de kop kunnen tikken om daar een magazijn-werkplaats in te richten. Misschien komt het ervan, misschien ook niet. We zien wel. Maar een werkplaats die open is voor het publiek, daar droom ik van.’

Hoe kleed jij je voor je job?

Renard: ‘Ik breng veel tijd door in mijn atelier. Dan draag ik een jeans, T-shirt of trui en sneakers om met kisten te sjouwen en de bestellingen voor te bereiden. Ook nu ik zwanger ben, kies ik meer dan ooit voor outfits die makkelijk zitten.

‘Buiten de werkplaats hou ik van een eenvoudig voorkomen zonder veel franjes. Een beetje zoals onze producten. Ik ben niet het type dat in mantelpak en naaldhakken met een koffertje onder de arm bij haar partners komt aankloppen.’

Wat is voor jou de ultieme luxe?

Renard: ‘De vrijheid om mijn dagen in te vullen zoals ik dat zelf wil. Dat er niemand boven mij staat die zegt hoe ik de dingen moet doen. Het statuut van zelfstandige geeft je heel veel autonomie en dat vind ik zalig. Maar het is niet voor iedereen weggelegd. Het is ook een kwestie van karakter en persoonlijkheid. Ik ben echt gemaakt voor een job als zelfstandige.’

Hoe slaag je erin om voldoening te halen uit je werk?

Renard: ‘Ik ben in de eerste plaats gepassioneerd door het zoeken naar ingrediënten voor onze producten. Ook ben ik zowel tevreden als trots dat we de ambachtslieden respecteren die onze grondstoffen leveren en dat de klanten vertrouwen in ons stellen. Tot slot ben ik heel blij dat wat we doen ook effectief overeenstemt met wat we op de website of de sociale media vertellen.’

Wat is de beste carrièreles die je ooit kreeg?

Renard: ‘Dat zijn er twee. Ik ben een beetje op goed geluk met Bobone gestart. Ik had er niet te veel over nagedacht en had geen businessplan. Mocht ik het overdoen, dan zou ik de zaken van meet af aan wat beter structureren in plaats van dat gaandeweg te doen. Ik zou er tijd en energie mee uitsparen en bepaalde fouten kunnen vermijden. Vandaag mikken we op een aanpak op langere termijn. We bereiden ons voor op wat er kan gebeuren en proberen altijd enkele stappen vooruit te denken.

‘Verder realiseer ik me dat ik in het verleden te veel informatie met anderen heb gedeeld. Ik had voorzichtiger moeten zijn.’