Bomedys: ‘Een bedrijf is meer dan een balans’

Continuïteit loopt als een rode draad door het overnameverhaal van het familiebedrijf Bomedys. Het kwam eind 2016 in externe handen. “Dit bedrijf draait al ruim twintig jaar goed. Waarom dan plots het roer volledig omgooien?” Overnemer Kristof Vandenweghe en verkoper Xavier Van Den Bossche doen hun verhaal.

Nadat hij jarenlang voor een groot farmaceutisch bedrijf had gewerkt, ging de vader van Xavier Van Den Bossche in 1994 voor eigen rekening aan de slag. Hij zocht en vond een groeiniche: babyproducten. Van fopspenen over zuigflessen en flessenverwarmers tot minidrinkbekers. “Ik kwam zowat tien jaar later bij Bomedys aan boord”, blikt Van Den Bossche terug. “Dat was geen voor de hand liggende beslissing, want ik heb kunstwetenschappen gestudeerd (grijnst). Maar ik vond het stilaan tijd dat ik zelf mijn boterham zou verdienen. Dus ben ik ingegaan op de vraag van mijn vader. Ik heb nog flink wat jaren met hem samengewerkt. Vijf jaar geleden werd hij helaas ernstig ziek. Nadat hij overleden was, zette ik het bedrijf te koop. Ik liep al langer rond met het plan iets anders te gaan doen. Ik ging opnieuw schilderkunst studeren.”

Vaders levenswerk

Hoewel hij besefte dat hij de zoektocht daarmee een stuk lastiger maakte, legde Xavier Van Den Bossche de lat voor de kandidaat-overnemers behoorlijk hoog. De overnemer moest het familiebedrijf voortzetten zoals het was, en garanderen dat de dertien personeelsleden aan boord konden blijven.

“Mijn vader heeft dit bedrijf eigenhandig opgebouwd en vormgegeven. Bomedys was vaders levenswerk. De meeste personeelsleden werkten hier al minstens tien jaar toen ik het in de etalage zette. Het leek me behoorlijk unfair dat zij het slachtoffer zouden worden van mijn toekomstplannen. Ik ben dus gaan aankloppen bij een bedrijvenverkoper en heb duidelijk het kader geschetst. Uiteindelijk is het overnameproces relatief vlot verlopen. Ik voerde gesprekken met diverse kandidaten, en na twee jaar was de overname in kannen en kruiken. Als ik daarop terugblik, kan ik enkel concluderen dat overnemen vooral een kwestie van vertrouwen is. Je kunt aan een kandidaat-overnemer niet de spijkerharde garantie vragen dat hij of zij het volledige personeelsbestand behoudt en de bedrijfsfilosofie zo veel mogelijk in stand houdt. Zoiets zet je ook niet op papier. Het is vooral een kwestie van aanvoelen. Waarom is iemand geïnteresseerd in je bedrijf? Wat drijft hem? De bedrijvenverkoper kan je helpen bij een eerste selectie, maar finaal is het vooral een kwestie van vertrouwen tussen de verkoper en de koper.”

Waardevolle werknemers

De koper is Kristof Vandenweghe. Hij komt ook uit een zelfstandig nest. “Alleen interesseerde het bedrijf van mijn ouders, een winkel in textiel en hobbymateriaal, me niet echt. Ze vonden dat uiteraard jammer, maar hebben me wel financieel gesteund bij de overname van Bomedys. Ik was toen al lang op zoek, maar dit was het eerste bedrijf waarmee ik meteen ook een emotionele klik had. Het leek alsof alle puzzelstukjes plots netjes op hun plaats vielen. Ik vond het ook vanzelfsprekend dat ik ook al het personeel mee over zou nemen. Ik wilde als ondernemer heel graag voortbouwen op een mooi verhaal. Een bedrijf is veel meer dan een balans. Het is de som van alle componenten die dat bedrijf mee hebben grootgemaakt. Neem je bijvoorbeeld het personeel weg, dan gom je voor een groot deel ook de drijvende kracht achter het succes en de groei van het bedrijf uit. Typisch voor een familiebedrijf is dat het personeel heel nauw betrokken is bij alle aspecten van de bedrijfsvoering, en dus ook een pak expertise in huis heeft. Net daarom spelen die medewerkers een cruciale rol bij het garanderen van de continuïteit na de overname.”

Het feit dat Vandenweghe zelf uit een familiebedrijf komt, speelde mee in zijn keuze voor Bomedys. “Ik geloof niet in een uitgebreid bonussensysteem voor het motiveren van medewerkers. Dat werkt enkel op korte termijn. Ik zag meteen dat het verloningssysteem bij Bomedys snor zat. Ik voelde ook een grote collegialiteit op de werkvloer. Er was geen sprake van een extreem competitieve sfeer. Die vele kleine factoren overtuigden me al snel van het feit dat dit bedrijf precies was wat ik zocht.”

“Ik had ook meteen een goed gevoel bij Kristof “, bevestigt Xavier Van Den Bossche. “Een overname blijft uiteraard een complex proces, waar altijd heel wat tijd en gesprekken overgaan. Toch merk je al heel snel of je al dan niet naar elkaar toegroeit. Kristof had ook zijn huiswerk grondig gemaakt. Hij stelde de juiste vragen voor een verdere groei van Bomedys. Zijn interesse en engagement gingen duidelijk veel verder dan puur het financiële plaatje. We hebben elkaar een eerste keer ontmoet in april 2016. In oktober 2016 was de deal rond. Dat is behoorlijk snel, zeker als je weet dat mijn vrouw in die periode bevallen is van ons dochtertje en er nog enkele vakantiemaanden tussen zaten.”

Waarom veranderen?

“Heel lastig in zo’n extern overnameproces van een familiebedrijf is de communicatie naar het personeel”, vindt Xavier Van Den Bossche. “Je medewerkers weten en voelen dat er iets op til is. Zolang de onderhandelingen nog lopen, kan je echter niets communiceren. Gelukkig is alles vrij snel gegaan. Toen ik voelde dat de onzekerheid over de toekomst echt begon te wegen op het personeel, kon ik hen gelukkig ook al behoorlijk snel informeren over de deal, ook al was die toen nog niet volledig rond.”

De bedrijfswaarden, de richting die het bedrijf moet uitgaan: het blijft allemaal nog behoorlijk vaag en abstract. Wat kan bij zo’n externe overname echt zwart op wit op papier worden gezet? “Niet zo heel veel, vrezen we”, klinkt het aan beide kanten van de tafel. “Het is vooral belangrijk dat de visies van beide partijen rond heel concrete actiepunten of uitdagingen overeenstemmen.”

“Pas dan leer je begrijpen hoe de tegenpartij denkt en in welke mate je op eenzelfde golflengte zit”, meent Xavier Van Den Bossche.

“Mijn voornaamste bezorgdheid was het garanderen van de continuïteit, voor personeel en klanten”, benadrukt Kristof Vandenweghe. “Ik wilde niet als een olifant in een porseleinwinkel tekeergaan. Hier en daar wel wat lichte wijzigingen of verbeteringen, maar zeker geen plotse koerswijziging. Die lijn trek ik overigens door tot vandaag. Ik sta hier nu bijna drie jaar aan het roer. Nog nooit heeft een van de medewerkers me gezegd dat een beslissing of een strategische keuze veel te ver ging of een drastische breuk met het verleden zou betekenen. Sinds ik de zaak heb overgenomen, is overigens ook maar één medewerker vertrokken – hij ging als zelfstandige aan de slag. Er zijn zelfs al drie nieuwe personeelsleden. Een externe consulent vond het raadzaam dat ik in het bedrijf een tussenniveau zou creëren, om het efficiënter te kunnen aansturen. Ik heb die boot afgehouden. De communicatielijnen zijn hier kort en het persoonlijke contact is heel direct. Daar voelt iedereen zich goed bij. Waarom zouden we dan veranderen? Dit bedrijf moet familiaal blijven, ook al is het geen familiebedrijf meer.”