Louyet Vandeperre: ‘We zijn nu deel van een grotere en warme familie’
Het Waalse familiebedrijf Louyet doet zijn eerste stappen in Vlaanderen met de overname van Vandeperre, een familiale BMW-dealer in Sint-Pieters-Leeuw. “De verkoop van de concessie was niet zo’n emotionele gebeurtenis, omdat ik zelf geen actieve rol speelde en ook de klanten niet kende”, zegt Stefan Vandeperre.
Sinds begin dit jaar maakt de Vlaamse BMW-verdeler Vandeperre deel uit van de Louyet-groep. “De overname was een verrassing. Ik had het niet zien aankomen. Ik had veeleer gedacht dat onze familiale aandeelhouder zelf een concessiehouder zou overnemen”, zegt Kevin Borremans, die al zes jaar deel uitmaakt van het management van Vandeperre en vandaag de operationele leiding heeft. “Dat was wel even wennen. Als relatief kleine concessiehouder werden we plots deel van een grote familiale groep. Maar mijn twijfels verdwenen meteen toen ik Laurent Louyet ontmoette, de gelegeerd bestuurder van L.Louyet. Een heel warme man met een duidelijke strategie.
Minstens twee keer per week komt hij over de vloer. Hij kent inmiddels elke werknemer bij de voornaam. Daardoor hadden onze mensen al snel het gevoel dat ze deel uitmaakten van een grotere familie.” Borremans zal niet lang in de nieuwe structuur blijven. Hij verlaat de concessie tegen 1 juli. Zijn opvolger wordt Alexis Van Hoeck.
Groeipijnen
Voor Vandeperre drong een schaalvergroting zich op, want de verkoop steeg in vijf jaar van 600 naar 1300 wagens. Borremans: “Zoals bij elk bedrijf met zo’n sterke groei, staken enkele groeipijnen de kop op. We hadden nood aan nieuwe en duidelijke processen. Op eigen kracht waren daar toch enkele jaren voor nodig geweest. Nu we deel uitmaken van een grotere groep, kunnen we dat proces versnellen.” Ook Laurent Louyet heeft een goed gevoel na de overname. “Vandeperre is een echt familiebedrijf, waarmee we dezelfde waarden delen. Daardoor is de integratie een logische stap.” De onderneming L.Louyet verkoopt al zestig jaar BMW’s in ons land. Het familiebedrijf timmert al langer aan schaalvergroting. De oprichter in 1959 was Léon Louyet, de grootvader van gedelegeerd bestuurder Laurent Louyet. “Mijn grootvader was een voormalige professionele wielrenner. In 1930 reed hij de Ronde van Frankrijk en won twee etappes. Hij begon een garage in Charleroi en verkocht van bij het begin auto’s van BMW.” Léon Louyet overleed in 1973, waarna zijn echtgenote Emma de teugels in handen nam van het kleine familiebedrijf. In 1980 nam de tweede generatie het roer over, met de vader van Laurent Louyet (die eveneens de naam Léon droeg). Gedurende drie decennia zou hij het bedrijf verder uitbouwen. In 1983 liet hij aan de overkant van de oorspronkelijke garage in Charleroi een nieuw gebouw neerplanten, met bijkomende ruimte voor een nieuwe toonzaal, een afdeling tweedehandswagens en een grotere garage voor herstellingen en onderhoud. In 2007 opende Léon een filiaal in Sambreville, zo’n twintig kilometer van de hoofdzetel.
Gazelle
Rond de millenniumkeer stapte ook Laurent in het familiebedrijf. “Heel mijn jeugd zat ik al in de garage van mijn ouders. Elders gaan werken? Nooit aan gedacht.” Hij leerde de stiel aan de zijde van zijn ouders, die hij in 2013 opvolgde. Sindsdien loodst hij het bedrijf doorheen een periode waarin de autosector een ingrijpende transformatie ondergaat. Het tijdperk van kleine garages is voorbij en familiale concessiehouders moeten nu kiezen tussen de inlijving door een grotere groep of externe groei zodat ze voldoende kritische omvang krijgen. Laurent koos voor het laatste. De voorbije jaren legde het bedrijf al een serieus groeipad af, waarvoor het vorig jaar werd beloond met de titel van Trends-Tendances Gazelle. Naast de interne groei ging het familiebedrijf sinds 2013 ook op overnamepad. Vandaag telt de groep vijf BMW-concessies, drie MINI-concessies, één BMW Motorrad-concessie en twee carrosseriebedrijven. De omzet verdubbelde bijna, van 45 miljoen euro in 2013 naar 88miljoen euro in 2017. “Het is dankzij onze medewerkers dat we zo’n mooie groeicijfers kunnen voorleggen. We zijn een hecht familiebedrijf en het management staat heel dicht bij de werknemers. Ik ken ze persoonlijk allemaal en ontmoet ze één keer per week”, benadrukt Laurent Louyet.
Vertrouwen is belangrijk
Een deel van het succes schrijft Laurent uiteraard toe aan BMW. Het Duitse premiummerk verruimde zijn assortiment, en richt zich steeds meer op een breder klantenbestand van zowel particulieren als bedrijven. Naast de betrouwbaarheid van het BMW-merk vertrouwt Louyet ook op de sterkte van zijn eigen merk. “Ook wij hebben een heel sterke vertrouwensrelatie opgebouwd met onze klanten en leveranciers. Dat is kenmerkend voor een familiebedrijf: de naam van de familie is erg belangrijk en straalt vertrouwen uit.” Niet toevallig blijft de naam Vandeperre deels behouden na de overname. Het is voortaan Louyet Vandeperre. L.Louyet verandert steeds meer van een klein familiebedrijf naar een echte groep. Laurent Louyet: “We zullen verder groeien en dus moeten we ons onvermijdelijk anders structureren zodat we kunnen reageren op nieuwe uitdagingen. We moeten sneller dan in het verleden inspelen op marktontwikkelingen en nieuwe trends. Via de groei kunnen we ook nieuwe medewerkers inlijven en onze expertise vergroten. De grootste uitdaging? Het behoud van ons familiale karakter.” Zijn zus Valérie speelt daarbij ook een rol. Zij is verantwoordelijk voor de administratie en de boekhouding. Voor de vierde generatie is het nog te vroeg. De 37-jarige Laurent is de trotse vader van twee jonge kinderen, Louis en Lola. En net als hun vader spelen ook zij al vaak in de grote ruimtes van de garage in Charleroi. Het is evenmin toeval dat beide kinderen de eerste letter van hun naam delen met de eerste letter van de groepsnaam: L.Louyet. Dat hebben ze alvast gemeen met hun vader, grootvader en overgrootvader.
Stefan Vandeperre: ‘Gun je kinderen de vrijheid’
Stefan Vandeperre verkocht begin dit jaar zijn BMW-concessie aan de groep L.Louyet. Zelf had hij het bedrijf vijf jaar geleden overgenomen van zijn vader. “In 2008 vroeg BMW me of ik de concessie wou overnemen van mijn vader. Die was toen 81 jaar. Ik heb ja gezegd. Ik wou mijn vader plezieren en de zaak later eventueel overlaten aan mijn zonen. Die waren toen nog te jong. Uiteindelijk is mijn vader nog tot 2013 actief geweest in het bedrijf. Zelf had ik minder ambitie voor de dagelijkse operationele leiding.”
Toen zijn vader helemaal uit het bedrijf stapte op 86-jarige leeftijd – hij was toen de oudste concessiehouder van het land – gaf Vandeperre de dagelijkse leiding helemaal door aan zijn oom, die ook al twintig jaar actief was in het familiebedrijf. “Voor mij was dat de perfecte oplossing. En op de langere termijn verwachtte ik dat een van onze zonen de concessie zou overnemen.”
Toen bij Vandeperre een overnamestrategie werd geopperd, ging Stefan even op de rem staan. Hij besprak de plannen met zijn kinderen. Zij toonden echter geen interesse voor de concessie. “We hebben ook nog een brasserie in Knokke. Mijn zonen leiden die zaak. Zij willen daar volop voor gaan. Die keuze moet je respecteren. Je kinderen moeten de vrijheid hebben hun eigen pad te bewandelen. Dat is iets wat ik zelf niet heb kunnen doen.”
Stefan Vandeperre startte in 1992 in het familiebedrijf, maar de samenwerking met zijn vader verliep niet optimaal. “We hadden verschillende ideeën over de strategie. Vrij snel ben ik weer vertrokken. In Knokke opende ik onze brasserie. Voor mij voelde dat beter: ik had al een dj-carrière achter de rug en had ook al een discotheek gerund. Ik heb mezelf altijd meer als een man van de horeca gevoeld.” Zijn echtgenote Catherine was bij al die activiteiten medevennoot. Zes jaar geleden lieten ze het beheer van de brasserie over aan hun zonen. Sindsdien wonen ze in het zuiden van Europa.
“De verkoop van de concessie was voor mij een minder emotionele gebeurtenis dan wanneer we onze brasserie zouden verkopen, omdat ik zelf geen actieve rol speelde en ook de klanten niet kende. Mijn vader – die vorig jaar overleed – zou het er wel heel lastig mee hebben gehad.” Hij legde het overnameplan wel voor aan zijn moeder, die intussen 87 jaar is en tot in 2013 ook actief was in de garage. “Ik wilde toch minstens haar goedkeuring. Het is bijna vijftig jaar ook haar bedrijf geweest.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier