Vlaamse ondernemers volgen de zijderoute

Een karavaan van jeeps met Vlaamse ondernemers reisde van Harelbeke naar Sjanghai via Almaty in Kazachstan. Ze doopten de zijderoute om in Vlasroute.

Fietsen door de Himalaya, 365 marathons op een rij, tien keer op de Mont Ventoux fietsen of een volwaardige Iron Man. Daar kon nog wel een crazy idea bij, vond de Harelbeekse ondernemer Dirk Vyncke. Hij engageerde twintig Vlaamse ondernemers om in twee etappes van Vlaanderen naar de andere kant van de wereld te rijden.

De ondernemers reden al van Harelbeke naar de Kazachse stad Almaty en van daaruit trokken ze naar Sjanghai. Ze gaan op zoek naar elkaar, naar nieuwe culturen, naar wat ondernemerschap betekent in landen als Georgië, Azerbeidzjan, Turkmenistan, Oezbekistan, Kirgizië en Kazachstan, de zijderoute dus.

“Het is geen toeval dat we dit project omgedoopt hebben tot Vlasroute”, zegt Vyncke van het gelijknamige Harelbeekse energiebedrijf. “Wij zijn voor een deel gepokt een gemazeld in een vlasverleden. Typisch is dat we de omschakeling gemaakt hebben naar nieuwe activiteiten. Elk voor zich, elk vegend voor zijn deur.”
“Maar wat weten we over andere regio’s in de wereld? De Kaukasus, Centraal-Azië. Dat is de weke onderbuik van Rusland, een broeihaard van islamfundamentalisme, een achtergestelde regio. Tot daar de clichés. Maar kloppen ze? Dat wilden we met eigen ogen ervaren.”

Tabel van Mendeljev

Begin juli streek de karavaan met zeven jeeps en twintig Vlaamse ondernemers na 10.000 kilometer neer in Almaty, in de steppe van Kazachstan omgeven door altijd besneeuwde bergreuzen. Later vloog het Vlaamse gezelschap opnieuw richting Almaty om er de tocht voort te zetten tot in Sjanghai.

De rugzak van Vyncke en co steekt vol met ervaringen en getuigenissen onder de noemer ‘verbazend’. De Kaukasus, een brandhaard van moslimfundamentalisme waar ondernemerschap niet kan gedijen? “Vergeet het”, zegt Vyncke. “Als je me vraagt wat het meest islamitische land is in het eerste deel van onze reis, dan bestaat daar geen twijfel over: Turkije. Nergens meer gesluierde vrouwen gezien, nergens meer minaretten gezien en nergens meer Allah aanbiddende gelovigen.”

“Landen als Georgië, Azerbeidzjan, Turkmenistan of Kazachstan zijn economisch behoorlijk welvarend, niet het minst door de grondstoffen en ertsen die er in de ondergrond zitten. Van Kazachstan wordt zelfs gezegd dat de hele tabel van Mendeljev in de ondergrond steekt, zo rijk. En het Westen is daar meer en meer op aangewezen.”

“Natuurlijk wordt het begrip democratie er al eens anders ingevuld dan in het Westen. Maar staan moderne democratieën altijd garant voor vooruitgang? We keken onze ogen uit. Alle verbindingswegen waren bijna zonder onderscheid voortreffelijk. Alle hoofdsteden op de gewezen zijderoute bleken verrassend moderne metropolen. Facebook, e-commerce, exporteren van goederen en diensten zijn ook daar dagelijkse kost. In al die landen wordt net zo intens aan ondernemerschap gedaan als bij ons.”

“Corruptie? Ach, wat heet corruptie? Onze gesprekpartner in Almaty drukte dat treffend uit. In West-Europa of in de VS noemen ze dat gewoon lobbyen. Zo hadden wij het nog niet bekeken.”

“Bij elke grensovergang bedenk je hoe gelukkig wij in Europa zijn nu we geen landsgrenzen meer kennen. Al dat gedoe, al die negatieve energie, al dat nodeloze tijdverlies. Toch hebben we ook landen bezocht die bezig zijn aan een stevige progressie en dat terwijl wij in het Westen vaak ter plaatse blijven trappelen, of zelfs achteruitboeren. Daar moet toch eens grondig over nagedacht worden.”

Elk van de deelnemende ondernemers had zo zijn eigen reden om zich aan deze expeditie te wagen. Een was eerder aan een sabbatical dan aan een midlifecrisis toe, een andere had zijn bedrijf met succes verkocht, en nog een andere wilde zijn jongensdroom in het spoor van Jules Verne achterna. (KC)