‘Positieve reacties zijn terecht, maar de echte test volgt nog voor KBC’

‘KBC klopt zich op de borst omdat de bank-verzekeraar vroeger dan afgesproken de Vlaamse overheidssteun terugbetaalt. Maar de echte test voor de duurzaamheid van de bank volgt de komende jaren’, schrijft Trends-redacteur Patrick Claerhout.

Hip hip hip, hoera. Dat is de teneur van de reacties, nu KBC heeft beslist nog dit jaar de resterende 3 miljard euro aan Vlaamse overheidssteun terug te betalen. Daardoor daalt de Vlaamse schuldenberg van meer dan 20 miljard tot 17,65 miljard euro, en die opsteker kan de overheid goed gebruiken.

De positieve reacties zijn terecht. KBC heeft de voorbije jaren een hele weg afgelegd. Verscheidene activiteiten zijn stopgezet of afgebouwd, het risicoprofiel van de bank is veel verbeterd en de kapitaalbuffers zijn versterkt. De commerciële machine draait weer op volle toeren en dat zorgt voor mooie winstcijfers.

KBC klopt zich op de borst dat het heeft bewezen een duurzame bank-verzekeraar ten dienste van de lokale economie te zijn. Maar enige scepsis is op zijn plaats. De vervroegde terugbetaling aan Vlaanderen is duidelijk mee ingegeven door een bekommernis om te scoren bij de aandeelhouders en de investeerders.

Door de overheidssteun al dit jaar terug te betalen heeft KBC de handen vrij om zijn dividendbeleid te versoepelen. De rentecoupon op de staatssteun en de uitkering van een dividend waren aan elkaar gekoppeld. Normaal zou KBC over het boekjaar 2015 geen dividend uitkeren. Dat wordt nu wel mogelijk. Een sneller dan voorziene hervatting van het dividendbeleid zou op de financiële markten zeker worden gesmaakt. Of KBC kan over het boekjaar 2016 een hoger dan voorzien dividend uitkeren.

In beide gevallen zou dat goed nieuws zijn voor de referentie-aandeelhouders van KBC: de beursgenoteerde holding KBC Ancora, de coöperatie Cera, de Boerenbond en een groep vermogende Vlaamse families. In tegenstelling tot die van Fortis en Dexia zijn de aandeelhouders van KBC tijdens de financiële crisis buiten schot gebleven. Ze hebben enkele jaren in het vagevuur gezeten, maar nu kunnen ze zich weer laven aan de dividendkraan. In de wetenschap dat ze bij een eventuele nieuwe crisis altijd kunnen terugvallen op de Vlaamse belastingbetaler.

We zullen de komende jaren moeten bekijken in welke mate KBC zich laat leiden door scoringsdrang. Aandeelhouderswaarde creëren is zeker geen slechte zaak, maar het valt niet altijd samen met een strategie van duurzaamheid. In de jaren 2000 liet de bankenkudde zich verblinden door stijgende aandeelhouderswaarde en beurskoersen, om in 2008 pijnlijk tegen de lamp te lopen. We mogen hopen dat die lessen nooit vergeten worden.

KBC heeft een donkere pagina omgedraaid. Daar hebben het management en het personeel een grote verdienste aan. Na de herstructureringen staat de bank-verzekeraar voor een nieuwe periode van groei en expansie. Hoe de instelling daarmee omgaat, dat wordt de echte duurzaamheidstest.