Nieuwe regering staat haaks op Duitse plannen eurozone

De samenstelling van een federale regering heeft zo zijn zekerheden: sociale departementen zijn het bevoorrecht terrein van de socialisten, en als het even niet kan van CD&V’ers met ACW-signatuur.

Het is nu niet anders. Sociale Zaken en dus het beheer van de gezondheidszorg blijft bij Laurette Onkelinx (PS). Werk was onder Joëlle Milquet (cdH) de facto een ACW-bastion, nu halen de Vlaamse sociaaldemocraten met Monica De Coninck (sp.a) deze cruciale post binnen. Open Vld wint een symbolische veldslag door Vincent Van Quickenborne op Pensioenen te krijgen. De voorbije decennia was dit de speeltuin van de socialisten. Benieuwd hoe de relatie tussen de minister en de nog altijd sterk rood gekleurde pensioenadministratie verloopt.

Sociaaleconomisch links wint met Steven Vanackere (CD&V) op Financiën. Didier Reynders (MR) kreeg bakken kritiek voor zijn twaalf jaar op Financiën, maar voerde er in zijn ogen een liberaal beleid, weliswaar op een allesbehalve fraaie manier. Zijn achterliggende gedachte was altijd dat een grote belastingverlaging in een regering met socialisten niet mogelijk was. Om de reële fiscale druk te beperken, liet hij de administratie Financiën weinig efficiënt werken zodat er minder belastingen worden betaald.

De regering-Elio Di Rupo I is samengesteld met oog voor de economische gevoeligheden van links en rechts. Maar de bewegingsruimte is uiterst beperkt. Het is symbolisch dat de regeringsploeg de eed aflegt een paar dagen voor een Europese top waar Duitsland nog eens zijn economisch model aan de rest van de eurozone wil opleggen. Een model dat zowat de negatie is van alles waar twee derde (PS, sp.a, cdH en een deel van de CD&V) van de Belgische regering voor staat.