NEFASTE MEDIASTUNT

Het plan van minister van Binnenlandse Zaken Johan Vande Lanotte (SP) voor vrijwillige arbeidsduurverkorting voor ambtenaren is een goed geplande mediastunt. Maar het is nefast voor gemeenten en steden. Lokale ambtenaren die vrijwillig kiezen voor een viervijfde job, worden vervangen. Door kontraktuelen. Wie de gemeenteraden van pakweg Zoutleeuw of Gent volgt, weet wat dat betekent. Statutaire ambtenaren komen binnen via een eksamen ; kontraktuelen komen uit de fichebakken van de lokale koalitiepartners. Wie het gemeentelijke reilen en zeilen een beetje kent, weet dat viervijfders vervangen door nieuwe ambtenaren aartsmoeilijk zal zijn. Om 24 uur op 24 uur 1 politieagent ter beschikking te houden, zijn dikwijls tot 7 agenten nodig : kwestie van ziekten, vakanties en syndikale kredieturen op te vangen. Het plan van Vande Lanotte kan dan al mooi ogen, het kadert geenszins in een globale visie. De eerste minister van Binnenlandse Zaken die erin slaagt in zijn globaliteit de verhouding én, vooral de daarmee gepaard gaande centenstroom, tussen de federale, de Vlaamse én de lokale overheden, overzichtelijk en eerlijk te maken, dient nog aan te treden.

Nu geeft de federale overheid, via veiligheidskontrakten, aan de gemeenten miljoenen voor de reorganizatie van de politie terwijl de steden via het invoeren van parkeertaks (in plaats van parkeerboetes) maken dat foutparkeerders de stadskas spekken ; niet die van de staat. Nu offreert de Vlaamse regering miljoenen aan de gemeenten ter bestrijding van de kansarmoede ; terwijl de gemeenten gebukt gaan onder hun verplichte toelage aan het lokale OCMW. Nu zwaait de Vlaamse regering met ongebruikte milieuboxen en loodzware milieukonvenanten zodat Vlaanderen properder wordt op kosten van de gemeenten. Nu neemt het aandeel van het Gemeentefonds in de gemeentelijke begrotingen alsmaar af terwijl de gemeenten voor steeds meer zaken moeten opdraaien voor het vullen van een fonds tegen de waterrampen tot de opvang van kandidaat politieke vluchtelingen.

Veel gemeenten en steden konden de voorbije jaren niet anders dan werken aan hun schuldpositie. Net voor de fusie waren immers té veel leningen aangegaan voor té veel kulturele centra én waren té veel kontraktuelen statutair benoemd. Niet weinig steden en gemeenten beslisten de voorbije jaren tot personeelsvermindering ; via het afdanken van tijdelijken en/of het al dan niet verplicht pensioneren van statutairen. Dankzij automatizering, privatizering en rendabilizering kan de lokale overheid haar opdracht vandaag aan met minder mensen. Heel wat steden en gemeenten voorzien in door de overheid opgelegde meerjarenplannen dat oudere én dus duurdere ambtenaren na enkele jaren van de loonlijst verdwijnen ; niet dat ze worden vervangen. Het plan van de minister laat individuele ambtenaren straks, na hun viervijfdejob, toe nog wat meer in ‘t zwart te gaan behangen. Of het de gemeenten ook zal vooruit helpen, zal blijken in de lente van 1996. In het beste geval worden dan de rekeningen over het dienstjaar 1995 geprezenteerd.

R.H.