‘Werkgevers dragen grote verantwoordelijkheid in brugpensioen-vaudeville’

De werkgevers nemen ten opzichte van het brugpensioen nog altijd een dubbelzinnige houding aan. Dat zegt Trends-redacteur Alain Mouton.

De Algemene Centrale van het ABVV heeft de werkgeversfederaties een stakingsaanzegging gestuurd. Die blijft van kracht tot 30 april. De vakbonden voeren de druk dus op nog voor de regering beslist heeft of ze het akkoord van de sociale partners over de beschikbaarheid van bruggepensioneerden voor de arbeidsmarkt uitvoert.

Het akkoord dat werkgevers en vakbonden hebben afgesloten is minder streng dan wat in het regeerakkoord staat. Wie al met brugpensioen (stelsel van werkloosheid met bedrijfstoeslag of SWT) is, kan niet meer worden opgeroepen een job te aanvaarden. Nieuwe bruggepensioneerden en oudere werklozen moeten bereid zijn een gepaste job te aanvaarden, maar hoeven er niet zelf actief naar op zoek te gaan. De regering-Michel wil daarentegen bruggepensioneerden tot hun 65ste activeren, ook wie nu al van het systeem geniet.

Indien Charles Michel en co teruggrijpen naar het regeerakkoord, is het oorlog, luidt het bij de vakbonden. Een onaanvaardbare houding van de syndicale organisaties, maar dat zijn we in België al een tijdje gewoon. Denk maar aan het ABVV dat altijd aanschuift om aan het sociaal overleg deel te nemen, maar een akkoord aan het einde van de rit toch afschiet.

Maar ook de werkgevers dragen een grote verantwoordelijkheid in de hele brugpensioen-vaudeville. Het blijft opvallend hoe VBO en Unizo het akkoord blijven verdedigen. De werkgevers nemen ten opzichte van het brugpensioen nog altijd een dubbelzinnige houding aan. Officieel zijn er tegen, maar zeker grote bedrijven vinden het stelsel aantrekkelijk als herstructureringsinstrument. ‘Leeftijdsbewust personeelsbeleid? Niet nodig. Bij een herstructurering sturen we de oudere werknemers met brugpensioen. De Belgische burger zal wel betalen’, is de redenering.

De werkgeversorganisaties hebben de reactie van de vakbonden ook volledig verkeerd ingeschat. Ze dachten dat een afgezwakt voorstel rond de beschikbaarheid van bruggepensioneerden voor sociale vrede zou zorgen. Maar VBO en Unizo zijn blijkbaar vergeten dat de vakbonden politieke actoren zijn geworden en er alles zullen aan doen om de federale regering te destabiliseren. Door de interne spanningen in de ploeg-Michel hebben de vakbonden bloed geroken. Bovendien heeft het ACV via het kabinet-Peeters genoeg steunpilaren om het de regering knap lastig te maken. De werkgevers hadden het dus niet door dat ze gebruikt worden in een smerig politiek spel tussen de syndicaten en de Wetstraat.

De situatie is des te pijnlijker omdat de oorspronkelijke plannen van de regering zeker niet zo ‘hardvochtig’ zijn als sommigen beweren. Er zijn zo’n 100.000 bruggepensioneerden. Daarvan moeten er zich amper 5000 beschikbaar stellen voor de arbeidsmarkt. Indien het regeerakkoord wordt uitgevoerd, stijgt het aantal beschikbare bruggepensioneerden tot 25.000. Wat dus wil zeggen dat driekwart van de Belgen die zich in dat statuut van vervroegde uittreding bevinden ongemoeid wordt gelaten. Een grote omwenteling kan men het dus niet noemen.